Zware bastonen klinken uit de speakers, Bob Marley t-shirts verschijnen tussen het publiek en af en toe glipt een ganja walm uit de rookruimte. Reggae maakte afgelopen zaterdagavond de dienst uit in P60.
Warming up
Rapha Pico and the Rootsrockers bijten als supportgroep de spits af. Wanneer de negenkoppige band opent met het nummer Love within (Radikaly Riddim) begint de zaal gelijk mee te deinen. Het publiek is gemêleerd met opvallend veel jongeren en enkele toeristen. De zanger – lange dreadlocks en een camouflage outfit – heeft een heldere, zachte stem. ‘Are you ready for some roots, rock, reggae music? We bring love you know! I say Ya Man,’ spreekt hij de zaal toe.
De stijl van de nummers die volgen doet denken aan Black Uhuru en Steel Pulse. In ruim een half uur tijd weet de band met hun muziek het publiek goed op te warmen voor hoofdact Rootsriders.
Tribute2BobMarley
Rootsriders eren met hun Tribute2BobMarley liveshows al een decennium lang de te jong overleden reggae legende. Dit jaar is het 40 jaar geleden dat Bob Marley’s lp Rastaman Vibration uitkwam. De band viert dit feit en hun 10 jarig jubileum met de Positive Vibration Tour. Amstelveen is één van de eerste plaatsen die de tour aandoet.
Na een lange rock intro door de muzikanten verschijnen zanger Junior Tecla en de zangeressen op het podium. De Nederlands-Caraibische tribute band die door de jaren heen verschillende samenstellingen heeft gehad, bestaat die avond uit acht muzikanten waarbij een percussionist ontbreekt. Heel toepasselijk opent het concert met het nummer Rastaman Vibration. De langzame drum and bass ritmes zetten het publiek in beweging.
We don’t need no more trouble, all we need is love
Tecla lijkt met zijn dreadlocks en denim kleding op Marley van eind jaren zeventig. Punky reggae party, I shot the sherif, Iron Lion Zion. De zanger zwiept met snelle hoofdbewegingen zijn dreadlocks in de lucht, danst en steekt net als Marley met toegeknepen ogen en vertrokken gezicht zijn rechterhand naar boven.
Bij het nummer War/ No more trouble laat hij het publiek een hart van tegen elkaar gedrukte duimen en wijsvingers maken. ‘We dont need no more trouble, all we need is love’ is de boodschap.
Als de zanger pauzeert nemen de twee achtergrondzangeressen het over. Ieder brengen zij vol overtuiging hun eigen versie van Johnny Be Good – hit van Peter Tosh en van Chuck Berry – en Turn your lights down low ten gehore.
Na de nummers Rat Race en Jammin’ lijkt het concert ten einde gekomen en verlaat de band het podium.
Als de band na aandringen van het publiek op het podium terugkeert en maar liefst zeven nummers als toegift speelt gaat de zaal pas goed los. Met handen in de lucht zingt en danst men mee op hits als Is this love, Three little birds en Could you be loved .
De zanger bedankt uiteindelijk het publiek en Robert Nesta (Bob) Marley. Vijfendertig jaar na zijn dood weet Marley met zijn muziek en teksten nog steeds mensen te raken.
Foto’s: Rob Sneltjes