Column: Douchen

Het was een prachtige dag. De zon scheen, de mensen waren gezellig, het was feest. Zoals elk jaar voer ik mee op een boot van ‘sympathisanten’ tijdens de Canal Parade van de Gay Pride 2015 in Amsterdam – de wereldberoemde optocht van versierde boten die door de grachten naar de Amstel varen.

Toen we net de Magere Brug gepasseerd waren, brak er paniek uit: ‘BRAND!’, hoorde ik iemand roepen. Vlammen sloegen hoog uit achter het roer. De eerst zo homogene groep gelijkgestemden raakte in een ‘split second’ verdeeld: een deel ging helpen door elkaar en het vuur te blussen, en anderen dachten vooral aan zichzelf.

Tot de laatste categorie behoorde de man die mij de hele middag had proberen te imponeren met verhalen over zijn geweldige leven in Dubai (‘ik moest echt een keer langskomen’). Hij trok een naburige boot zo dicht tegen de onze aan dat de vrouw die in paniek overboord gesprongen was en die ik aan haar handen boven water probeerde te houden, volledig onder onze boot verdween. Fight or flight, op een boot op de Amstel.

En nu is de Europride 2016 begonnen, de Europese versie van de Gay Pride. Twee weken lang zijn er vele evenementen in de hele stad om de diversiteit van mensen te benadrukken, en om solidariteit te betuigen aan doelgroepen in landen waar die verscheidenheid niet vanzelfsprekend geaccepteerd wordt. Ik vind het belangrijk dit te vieren, zeker in het licht van de toenemende onverdraagzaamheid in de wereld en helaas ook in Europa. En toch twijfel ik, of ik dit jaar ga. Niet omdat ik bang ben dat er weer brand zal uitbreken op de boot, maar omdat er mij heel langzaam, maar toch zeker, een onveilig gevoel begint te bekruipen.. Madrid, London, Brussel, Parijs, Nice, Munchen… Is het niet de vraag of er een aanslag wordt gepleegd in Amsterdam, maar wanneer? En is de Gay Pride niet een uitgelezen evenement voor terroristen?

Blijf toch lekker veilig in Amstelveen, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Mijn vrijheid en die van anderen is mij alles waard, maar niet mijn leven. Maar is angst juist niet het grootste gevaar? Is angst niet de allergrootste vijand van de open samenleving? Toch geloof ik dat verhoogde waakzaamheid geen kwaad kan. En (een beetje) angst zorgt daarvoor. Een vriend relativeerde mijn zorgen met de opmerking dat er in Nederland nog steeds meer mensen overlijden aan de gevolgen van vallen in bad dan aan terrorisme. Zeer geruststellend. Ik denk dat ik voorlopig dan maar  zal douchen.

Leonie Ruiter

Foto: Flickr, espensorvik