‘Play it fuckin’ loud!’, riep Nobelprijswinnaar Bob Dylan al in de sixties. De quote is rockband Birth of Joy op het lijf geschreven. Donderdagavond maakte het trio met dampende psychedelische bluesrock in P60 hun reputatie als live-sensatie meer dan waar.
De Utrechtse rockband Birth of Joy – wiens naam ontleend is aan het eerste boek van filosoof Friedrich Nietzsche, The Birth of Tragedy – deed tijdens zijn wintertour afgelopen donderdagavond de Amstelveense poptempel P60 aan. In het voorprogramma stond Grim Tim. Met hun alternatieve bluesrock brengen deze drie Eindhovenaren het binnendruppelende publiek moeiteloos terug in de tijd naar de late jaren zestig, begin jaren zeventig.
Stevige rock
Zodra Birth of Joy op het podium staat en inzet knalt er stevige rock uit de speakers. 
De mengeling van The Doors, MC5 en Deep Purple met een flinke scheut punk, stoner en grunge die de band speelt is geen muziek voor watjes. Devil’s paradise, Monster, Fat fish. Het publiek in de zaal begint te dansen. Het kolkende psychedelische Grow van het succesvolle voorlaatste album Prisoner is het startsein voor fans om fanatiek op de maat te springen.
Snelle rocknummers uit de begintijd staan ook op de setlist, omdat ze onlangs opnieuw zijn uitgebracht. De band is in 2005 op de Herman Brood Academie in Utrecht ontstaan en heeft sinds 2010 vier studioalbums uitgebracht.
‘Kom naar voren, dan kan ik jullie zien. Wees niet bang’, maant zanger/gitarist en podiumdier Kevin Stunnenberg het publiek om dichter bij het podium te komen. Dit laat men zich geen tweede keer zeggen. Opgezweept door de stampende rock begint zich voor het podium een bescheiden mosh-pit te vormen.
Geroutineerd spel
Dat Birth of Joy door de jaren heen honderden optredens in binnen- en buitenland heeft gegeven is goed te merken. 
De band speelt geroutineerd en schakelt soepel over van lange psychedelische intro’s naar rock en blues. De scherpe gitaarriffs van Stunnenberg, het ronkende Hammond orgelspel van Gertjan Gutman en de feilloze solo’s van drumbeest Bob Hogenelst zijn op elkaar afgestemd.
The Sound, Those who are awake, Dead Being Alive, Make things happen. ‘We gaan even in jullie hoofd kruipen’, waarschuwt de zanger. Wat volgt is een muzikale hallucinatie met veel geluidseffecten.
Na Backstabbers en Rock & Roll show sluit Hands down de setlist af. De zanger besluit nog een extra nummer te spelen omdat – zoals hij zegt – ze niet van het podium af worden gestuurd. Na een set van anderhalf uur zonder toegiften is de rocktrip die Amstelveense tieners en zestig plussers verbond afgelopen.
Vorige maand meldde de zanger in tijdschrift Musicmaker dat zijn Gibson een heerlijke beukgitaar is. Donderdagavond ging in P60 ook met de Stratocaster de beuk er flink in. Amstelveen moet nog bijkomen.
Foto’s: Nike Liscaljet