Waar je mij ’s nachts voor kunt wakker maken? De huisgemaakte Thaise curry-kippensoep van de Kazerie op de van der Hooplaan!
Eigenaren Rick en Heleen Brantenaar hebben hiermee ook, geheel terecht, een prijs gewonnen. De soep is zo populair dat je bij wijze van spreken voor de deur moet gaan liggen om deze te bemachtigen, maar het is meer dan de moeite waard.
Toen ik de eerste keer mijn teleurstelling niet kon onderdrukken gaven ze aan dat er bijna niet tegenop te koken valt. Ook al wist ik dat ik een volgende keer een dubbele portie zou in slaan was mijn teleurstelling vooral te wijten aan het feit dat ik nu zelf een voorgerecht moest maken voor de eters die avond.
Gemak dient nu eenmaal de mens, nietwaar?
De soep is overigens niet het enige lekkere bij de Kazerie. Nee, bij deze Amstelveense speciaalzaak ga je niet met één product de deur uit, tenzij je olympisch goud hebt behaald op het onderdeel discipline.
Ik sta in ieder geval niet op het podium, want zodra ik over de drempel stap verander ik in een soort van ruggengraatloze holle bolle Gijs. Met één blik in deze winkel slaat mijn discipline om in hebberigheid. Meteen waan ik mezelf aan een tafel vol lekkere hapjes vergezeld van een goed glas wijn. De daaropvolgende gedachte aan de weegschaal verlost mij echter meteen uit mijn droom.
Vorige week viel mij op dat ik niet de enige ben die likkebaardend langs de glazen vitrine schuifelt met alle overheerlijke, uitgestalde etenswaren.
Hoe meer mensen er voor je aan de beurt zijn, hoe gevaarlijker het wordt om alleen de dingen op het boodschappenlijstje aan te schaffen.
Vol bewondering volgde ik het binnenstormen van een jonge vrouw. Doelgericht liep zij naar de koelkast (waar de bekroonde soep staat) en na het openen van de deur ontglipte een nadrukkelijk ‘oh shit’ haar lippen. Met een ruk draaide ze zich om en vroeg aan één van de medewerkers; is er nog Thaise soep? Na een ‘nee, het spijt me mevrouw’ verliet ze teleurgesteld de winkel. Toch iemand met een ijzeren discipline.
Verschillende strategieën heb ik reeds toegepast om niet met een tas vol lekkernijen de deur uit te gaan. Zo begon ik met tandenpoetsen voordat ik naar de Kazerie vertrok. Dat zou mij ongetwijfeld helpen om al dat lekkers af te slaan. Je mag namelijk altijd van alles proeven, maar paté eten na tandpasta bleek geen enkel probleem te zijn.
Zoals je wel begrijpt zijn discipline en ruggengraat, in het geval van lekker eten, niet mijn sterkste eigenschappen. Ik heb mezelf er maar bij neergelegd en ga tegenwoordig met een volle tas en een tevreden glimlach de deur uit.
Eva van Spanje
Foto: Eva zelf