Arjan de Boer uit Amstelveen kreeg in mei 2015 de diagnose kanker. Maar ondanks dat de gemeente geld over had voor zorg, kwam zijn gezin er niet voor in aanmerking. En moest Arjan ondanks zijn ziekte de zorg voor zijn jonge kinderen op zich nemen.
In mei 2015 werd bij Arjan de Boer (42) een vorm van witte bloedcel-kanker geconstateerd. Na maanden van chemo- en stamceltherapie in het ziekenhuis mocht Arjan eind 2015 eindelijk weer naar huis. Lichamelijk was hij echter nog niet staat om voor zijn twee jonge kinderen te zorgen. Bovendien had zijn vrouw Kiki had net een nieuwe baan en kon ze geen zorgverlof krijgen. Het gezin vroeg daarom hulp aan bij de gemeente Amstelveen.
Maar daar kwam het niet voor in aanmerking, werd hun telefonisch verteld. “Wijzelf en de twee ziekenhuizen waar ik onder behandeling was, smeekten om ondersteuning bij de gemeente, maar kregen nul op rekest,” vertelt Arjan aan onze mediapartner NH.
Het gezin had vooral hulp nodig met de kinderen voor en na het avondeten. Maar die hulp moesten ze maar uit hun omgeving halen. “Alsof mijn ouders van ver in de 70, die al drie keer per week langskwamen, dat ook nog eens konden doen,” legt Arjan vol ongeloof uit.
Arjan, die inmiddels aardig is opgeknapt en geen hulp meer nodig heeft, vertelt zijn verhaal aan NH omdat onlangs bekend werd dat gemeenten 1,2 miljard euro overhouden op hun WMO-budget van 2015. Dit bedrag roept de vraag op of de zorg echt terechtkomt bij de mensen die het nodig hebben. Volgens Arjan is dat niet het geval. “Gemeenten als Amstelveen hebben de zorgkraan gewoon dichtgedraaid. ‘Binnen de financiële kaders gebleven’, heet dat dan. Maar dus niet binnen de menselijke kaders.”
“Hij heeft niet de hulp gekregen die hij nodig had,” erkent ook verantwoordelijk wethouder Herbert Raat van Amstelveen. De aanvraag is telefonisch afgehandeld en dat moet volgens hem anders: “In zo’n geval moet je ernaartoe en moet je gaan kijken wat er aan de hand is, en dan kom je tot een andere conclusie,” aldus Raat.
Volgens wethouder Raat is het niet een kwestie van geld maar is er een cultuurverandering nodig. “Het uitgangspunt moet niet zijn of iemand wel of niet aan de regeltjes voldoet, maar hoe wij als gemeente iemand kunnen helpen.”