Column: Pieternella

Het is half november en ik sta als kind op een natte en tochtige havenkade. Mijn verwachtingsvolle blik is gericht op de haven van Madrid. Want ergens daar vandaan zouden de eerste zwarte rookpluimen moeten komen. Het denkbeeldige stipje aan de horizon volgroeit langzaamaan tot die langverwachte stoomboot. Vol met wapperende vlaggetjes en afgeladen met cadeautjes. Na lang wachten is het dan eindelijk zover; Sinterklaas is weer in het land!

Natuurlijk heb ik als kind nooit op een natte en tochtige havenkade gestaan. Althans, nooit om op een stoomboot te wachten zover ik weet. Wat ik mij wel herinner is dat Sinterklaas ergens half november arriveerde, om vervolgens weer ergens begin december te vertrekken. Lekker overzichtelijk dus. Ook lekker overzichtelijk voor alle hulp-Sinterklazen trouwens, ook al stond ik daar toen nog niet bij stil.

Tegenwoordig arriveert Sinterklaas al vóór de zomervakantie. En dan bedoel ik niet de Sinterklaas die wordt ingezet als etalagemateriaal voor ons uitdijende winkelbestand, want die komt net ná de zomervakantie. Nee, ik bedoel die Sinterklaas die zo’n drie keer per dag ter discussie staat op mijn Facebookpagina. Alhoewel, als ik het goed begrijp gaat De Discussie meer over zijn wel of niet gekleurde Pietermannen.

Als Sinterklaas in Amstelveen arriveert, ontvangen wij hem traditiegetrouw op de hoek van de Amsterdamseweg en de Molenweg. Tegenover De Jonge Dikkert staan wij dan met drie á vier bevriende gezinnen de Sint en zijn bonte stoet toe te juichen. Voor ons staat, al dan niet hun zenuwen bedwingend, ons als Pietje verklede kroost. Het schijnt dat het op Het Stadshart drukker en gezelliger is, maar wij zijn altijd te vinden op de Molenweg. Dat heeft vooral te maken met ons vaste programma van na de intocht. Elk jaar na de intocht dirigeren deze papa’s en mama’s de blijde kindergezichtjes weer richting Abina. ‘Daar kun je je handjes lekker opwarmen aan een beker warme choco’, is ons traditioneel slappe excuus.

Het is toch al een periode waarin we onze kinderen voorliegen en in de maling nemen, dus deze kan er ook nog wel bij. En ook hier trappen ze elk jaar weer met open ogen in. Er wordt op Facebook al maanden tegen mij geroepen dat het bij Sinterklaas vooral draait om de tradities, dus wie ben ik om daar tegenin te gaan? Jeffrey en Laurens rekenen tenslotte ook op onze komst. Anders hebben ze al die choco voor niets in huis gehaald.

Zonder De Discussie tekort te doen of te bagatelliseren, valt het mij wel op dat Sinterklaas nooit zelf onder een vergrootglas is komen te liggen. En dat is eigenlijk best vreemd. Want we hebben het hier wel over een hoogbejaarde alleenstaande man met een religieuze achtergrond, die zichzelf ook nog eens een kindervriend noemt. En die combinatie heb ik de afgelopen jaren toch in een hele andere context zien langskomen in het nieuws. Als de Goedheiligman nu vraagt of mijn zoon bij hem op schoot wilt zitten, houdt deze papa de boel toch een beetje extra goed in de gaten.

En dan trouwens nog iets; die oude stoomboot waarmee hij arriveert, kan dat misschien ook wat milieuvriendelijker? Als ik die dikke zwarte rookpluimen aan de horizon zie verschijnen, kan ik alleen maar bedenken dat de roetfilters en de software door Volkswagen zijn geleverd. En waarom heb ik nog niets gehoord van Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren? Net alsof het de normaalste zaak van de wereld is om een paard het dak op te sturen. En dat met dit gure herfstweer! En waarom staat Piet eigenlijk ter discussie en heb ik nog niemand gehoord over een eventuele Pieternella?

Neem ik De Discussie dan niet serieus? Oh zeker wel! Alleen is mijn benadering een stuk eenvoudiger en waag ik mij niet aan beladen termen zoals nationale traditie of slavernijverleden. Ik vind simpelweg dat als je iemand kwetst met je gedrag of met je gewoontes, dat je daar direct mee moet stoppen. Punt. Dat is namelijk ook precies wat wij als verstandige ouders onze kinderen inprenten, als we weer eens voorop lopen om het pesten op het schoolplein tegen te gaan. Of niet soms?

Eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot de Kerstman weer onze kant op komt. Op natte en tochtige avonden sta ik buiten en kijk ik naar boven. Verwachtingsvol speur ik de hemel af of ik de lichtjes van zijn arrenslee al zie verschijnen.

[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jeroen Franken
[/efspanel-header]
[efspanel-content]

foto1

Jeroen Franken (1969) noemt zichzelf een ‘die-hard Amstelvener van de 4e generatie’. Hij groeide op in de Oude Karselaan, doorliep het Amstelhoven en het KKC, is actief bij lokaal maatschappelijke initiatieven en woont samen met Natasha en hun zoon Bobby in de Westwijk.

Met zijn bedrijf Blue Fish helpt hij bedrijven en organisaties bij de inzet van Social Media en is hij actief lid van de Ondernemersvereniging Amstelveen. Bij voorkeur spreekt, traint, schrijft en blogt hij over social media, LinkedIn en ondernemen, maar voor RTVA schrijft hij ook graag over ‘zijn’ Amstelveen.

(follow via @BlueFishConsult & info via DeLinkedinExpert.nl)
[/efspanel-content]
[/efspanel]