Zenuwachtig fiets ik naar de Beerebijt. Geld en legitimatie mee, want het gonst al even door onze gemeente: er is een videotheek gestart op de hoek van dit typisch jaren ’60 winkelstraatje. Een drogist, slager, bakker, wasserette, fietsenmaker en nu dus op de hoek een plek waar je heuse films kan huren.
Voor mij ging er een wereld open. Ik was dol op films, maar die waren in die jaren niet ruim op de tv te bekijken. In het weekend op de Duitse tv daargelaten, maar ja, Lee Marvin in het Duits klinkt niet echt macho.
In eerste instantie lagen er multomappen op de balie met daarin getypte velletjes met daarop de namen van de film die er verhuurd werden. Op genre, dat wel. Grappig was dat het er verder helemaal vol stond met gele hoezen met daarop de naam Videotheek Hollywood.
Wij hadden zojuist een Philips Video 2000 aangeschaft. Mooiste beeld, stereogeluid, langste speeltijd en in het begin nog geen probleem met huren. Nieuwe films werden gewoon overgetaped van VHS of Betamax. Eigenlijk werd alles gekopieerd. En wel zo vaak dat het beeld meestal nogal droevig was.
Nieuwe films in de collectie kwamen niet zelden uit de jaren ’70 (films bleven ook rustig eerst vier jaar in de bioscoop). Maar zo kreeg ik wel de kans om van alles te kijken wat ik graag nog eens wilde zien. Bruce Lee, The Warriors, First Blood, Animal House, Deliverance (scream like a piggy); ik zag ze allemaal op die megagrote cassettes in dat ronkende apparaat.
Het is 1982, de videotheken schieten als paddenstoelen uit de grond. Videotheek Sloterplas (later Kostverloren) Koudijs, tussen de B&O-tv’s door en er zullen er vast nog meer geweest zijn. Allemaal probeerden ze een graantje mee te pikken van de nieuwe tijd (tabakszaak Jons probeerde het zelfs).
Uiteindelijk bleven er maar een paar over, die uiteindelijk allemaal weer opgeslokt werden door de laatste en grootste videotheek die we gehad hebben, de Mega-Video aan de Rembrandtweg. Inmiddels is dit Mega Tabak en Gemak geworden, en nee, daar geen dvd’s meer laat staan video’s…
Netflix, honderd zenders, video-on-demand en… ik haat het… ‘downloaden’ hebben het overgenomen. Vooruitgang, gemak, zeker, al is het jammer om niet meer dat loopje te hebben. Dat leuke gesprek met de man achter de balie of die gast, die er altijd leek te staan, fors (binnen) stond te paffen, kritiek op alle films had maar er helemaal niet werkte.
Door de regen fietsen… 22.04 uur, te laat dus bijbetalen. En morgen pas weer in te leveren… Nog maar een keertje kijken dan, zeker niet altijd een ramp!
Foto: Video99