Midden jaren ’70 werd er door de PTT een pakketje gebracht: de complete discografie van Wim Sonneveld, door Philips op 7 langspeelplaten geperst. En blijkbaar besteld door mijn ouders. Ikzelf luisterde naar de 14 kanten, op de Hitachi 3-in-1, aangesloten op mijn nu klassieke Pioneer hoofdtelefoon. Zo wist ik mij maanden lang te amuseren met zijn liedjes en conferences. Naast de melancholie van ‘Het Dorp’ was de sketch over een man die met kroketten bleef zitten nadat een chirurg voor de pauze foto’s van een verschrikkelijke operatie had vertoond, mijn favoriet!
Wim begint deze grap met “ik moest laatst optreden in een klein dorp, waarvan ik de naam niet ga noemen omdat het Amstelveen is…”. Ja mijn interesse was gewekt.
Het gaat over een cateraar van een gebouw dat in de avond doorging voor de plaatselijke schouwburg. De man praat platter dan een de gemiddelde Amsterdammer (wat oud Amstelveners ook echt deden/doen) en rept over van alles en nog wat in de langgerekte stijl van Wim Sonneveld. Ik vond het supergrappig.
Jaren later kwam ik er via mijn schoonvader achter dat de ‘cateraar’ uit de Kroketten-sketch van Wim echt bestaan had, en het hele idee van een letterlijke conversatie kwam die hij op de try-out in Amstelveen gehad had met deze man. Hij was overdag een conciërge op het Casimir Lyceum dat in die tijd blijkbaar in de avond dienst deed als schouwburg.
Naast dit verhaal gaat er natuurlijk, voor de kenners, nog een verhaal over een markante figuur die model gestaan heeft voor een van de grootste hits van André van Duin, Willempie.
Willem was een man die in mijn jeugd continue in beeld was. Een heel kleine man (140 cm), die door zijn lengte helaas geen politieman kon worden, maar dat wel graag wilde. De intocht van Sint, bloemencorso en de avondvierdaagse, altijd was daar die scooter met zijspan met Willem in zijn zelfgemaakte politiepak. Ook doordeweeks kwam ik hem vaak tegen, het verkeer regelend, niet zelden brommend dat ik niet door rood mocht rijden, of pas mocht starten met lopen als hij dat zei… De grap is dat de politie dit oogluikend toestond.
Dit soort markante figuren lijken ons dorp niet meer op de kaart te zetten, wij moeten het nu doen met in de pas lopende filmsterren, Quote 500-leden en (ex)schurken of een combinatie daarvan. Stiekem droom ik toch soms van die lulligheid uit mijn jeugd, ik zou het mijn kinderen in ieder geval gunnen.
(Foto: Facebook via Ach Lieve Tijd)