De kinderen en mijn vrouw lagen al op bed. Terwijl de Kultnacht van de Duitse zender ZDF z’n foute maar daarom niet minder gewaardeerde nummers afspeelde, kwam in mijn twittertijdlijn een gesprekje tussen kunstenares Jeltje van Houten en burgemeester Mirjam van ’t Veld voorbij. Ik knikte. Riep misschien iets te hard dat ze gelijk hadden terwijl mijn schoonmoeder op de bank lag te slapen.
Verbinding. Het woord omarmde mij. Ik kon niet anders. Een half uur eerder gaf datzelfde twitter mij de treurige boodschap dat een terrorist verkleed als kerstman in een Turkse nachtclub dat woord juist niet had gekend.
Laten we dan maar beginnen op microniveau. In het altijd keurige en misschien soms wel saaie Amstelveen. Soms zo saai dat verbinding wordt verbannen door het eigenbelang of simpelweg een te druk leven.
Het knaagt echter. Geluk vind je niet louter bij jezelf. Geluk explodeert als je anderen kan laten genieten van je eigen geluk. Je buurman, die eenzame vrouw die je dagelijks ziet lopen op de Rembrandtweg of misschien wel die irritante wijkgenoot die je nooit gedag zegt. Uiteindelijk streven ze hetzelfde na. Geluk.
Door ondanks alles -en misschien wel tegen beter weten in- te blijven werken aan verbintenis gaat het lukken. Wellicht nog niet op mondiaal niveau, maar dan tenminste in de gemeente waar we zoveel van houden: Amstelveen.
Jeltje van Houten en Mirjam van het veld gaven in de eerste uren van 2017 het startschot. Laten we in dit nieuwe jaar werken aan verbinding. Zodat aan het einde van dit jaar het woord ‘verbinding’ minder saai is dan Amstelveen soms lijkt te zijn.
Samen moet het inderdaad lukken.
Ernst Jan Wilhelmis