Het rollende geluid van trolleys is dezer dagen niet van de lucht. Overal waar ik kijk zie ik door Amstelveen toeristen uit de trams en bussen stappen met een smartphone in de hand die hen naar de gehuurde AirBNB plek brengt. Niet dat dat net als bij onze noorderburen voor opstoppingen, spraakverwarring en plotseling invallende eenzaamheid van de lokale bewoners lijdt. Nee, deze mensen komen alleen slapen en brengen de dag verder door tussen de Museumbuurt en Centraal Station in.
Dit brengt ons in de top 3 van meest gebruikte steden voor airbnb overnachtingen. Zonder dat de plaatselijke middenstand daar iets aan heeft overigens. Een slimme Amstelvener kan zijn eigen vakantie terugverdienen door het verhuren van zijn eigen woning, dat dan weer wel.
We staan ook al in de top 3 van beste steden om te wonen, maar minder bekend is de eerste plek als locatie voor tv- en reclameproducties. Wordt er een nieuw koekje, drankje, wasmiddel of haargel geïntroduceerd of een zoveelste Nederlandse kwaliteitsserie; dikke kans dat deze in Amstelveen wordt opgenomen. Met vooral de oude buurten als achtergrond.
De gekste is misschien wel die waarschuwingscampagne tegen phishing… dan zie je allerlei enge types op de daken van de huizen aan de Graaf Albrechtlaan zitten, met hengels, vissend naar gegevens van onze stadsgenoten.
Is dit logisch? Ja, veel grote reclamebureaus zitten al jaren in of net buiten onze gemeente. En de werknemers reizen, buiten een weekendje Cannes, London of Ibiza niet graag ver voor het opnemen van een spot.
Is het filmen in Amstelveen dan iets van de laatste tijd? Nee, niet echt. Toen ik een jaar of elf was werden wij tijdens het dagelijkse voetbalpotje op het schoolplein van de toenmalige Julianaschool weggeroepen door vriendjes. Er gebeurde iets groots… Wij mee en wat bleek? Er werd een sketch opgenomen in bar The Friendship Inn aan de Amsterdamseweg. Hoofdrolspelers waren de toen mateloos populaire grossiers in onderbroekenlol: De Mounties.
Na een half uur wachten werd ons geduld beloond. Rene van Vooren kwam eerst, maar dat was de-niet-zo-leuke dus die kreeg voor deze eigenschap een vrije doortocht. Hierna kwam die korte dikke, Piet Bambergen… Hahaha, we moesten al lachen bij zijn aanblik. Dus probeerden wij hem aan te raken, wat deze grapjas pareerde met ‘allemaal oprotten, anders breek ik jullie beentjes…’ Tja, toen is het lachen mij vergaan. Ik liet de revues van de heren op zaterdagavond voortaan links liggen… Niet veel later verdwenen zij dan ook geheel terecht in de vergetelheid.
Weet u er nog een paar meer? Grappig om daar een top 10 van te maken, ‘Filmpjes met Amstelveen als anonieme achtergrond’. Nummer 1 is natuurlijk De Lift, Hollandse horror van Dick Maas.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jon-patrick Terleth
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Jon is geboren op de Prof. Lorentzlaan maar dat bleek geen garantie voor een universitaire studie. Opgegroeid aan de Amsterdamseweg is hij uiteindelijk gestrand in de Patrimoniumbuurt. Nu is hij vader van vier kinderen en getrouwd met een meisje van het schildersbedrijf van 300 meter verderop.
Nee, avontuurlijk is hij niet. Hij heeft gewerkt voor o.a. Intermediair, Elseviers Nursing, Donald Duck & VTWonen. Maar sinds 2005 is hij de (mede-)bedenker en eigenaar van Spokk, de lasergame voor kinderen, misschien wel de grootste publiekstrekker per vierkante meter van Amstelveen.
[/efspanel-content]
[/efspanel]