De Bovenkerkerpolder. Zonder de naam van een polder te kennen, weten veel Amstelveners waar deze polder ligt. Voor degenen die het niet weten: zij ligt van noord naar zuid ingeklemd tussen de Nesserlaan en de nieuwe N201, en van oost naar west tussen de Amstel en de N521, de weg richting Uithoorn. Als jonge jongen speelde ik daar: in de zomer sprongen wij slootje, in de winter liepen we schotsen. Vooral de sloot direct aan de Nesserlaan was berucht. Eigenlijk net te breed om overheen te springen, wat dus een nat pak betekende, en eigenlijk te diep om schotsen te lopen, wat dus, nou ja, ook een nat pak betekende.
We renden er achter de koeien aan en we kochten eieren bij de boer. Er reed een tractor over de weg en een fiets, soms een auto. Meer geluid kwam er van de vogels, of de kwakende kikkers. In de verte hoorde je een vliegtuig.
Al dit ‘geluid’ is nu voor de provincie aanleiding om de polder uit de lijst van stiltegebieden te gaan schrappen. Ok, er komt nog een gesprek met alle betrokkenen (“Dag meneer Kikker, hoe ervaart u hier de geluidsoverlast van de afgelopen jaren?â€), maar meestal betekent zo’n stap dat de provincie er al uit is: dit gebied moet worden heringericht. Dat zal namelijk de conclusie zijn na een paar vergaderingetjes tussen de provincie en vertegenwoordigers van onze gemeente. De grond levert geld op, 1+1=2, een kind kan de was doen. Uiteraard zal er nog een afdeling van Greenpeace een protest indienen wegens de bedreiging van het leefgebied van de kleine groene Grasduiker, maar we hebben gezien wat dat opleverde toen het zwembad *kuch* in onze Poel moest komen liggen. Helemaal niets.
En dus staan wij aan de vooravond van een samensmelting met Uithoorn. Zoals het gegaan is met Aalsmeer zal het ook gaan met onze andere buur: we bouwen tot aan elkaars grens. De tuintjes van de meest zuidelijk gelegen woningen van Amstelveen zullen straks in de schaduw staan van de flats van Uithoorn; tot nu toe een soort van grens tussen wat van hun is, en wat van ons. Alles achter die flats is van jullie, alles tot aan die flats is van ons. Mag je het mee oneens zijn, prima, maar wij vinden dat!
Het is niet heel lang geleden dat ik op de fiets zat, en dwars door de Bovenkerkerpolder richting huis fietste. Ik liet een scheet en hoop nu dat de provincie hem maar niet gehoord heeft.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Hugo Baudert
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Hugo Baudert, uit het mooie wijnjaar 1970, is een echte Amstelvener. Geboren op de van Heuvengoedhartlaan, opgegroeid in Waardhuizen en rondgezworven door het Oude Dorp en Westwijk, even uitgevlogen richting Amsterdam, is hij nu geland in de Bankrasbuurt.
Het grootste deel van zijn leven werkzaam ‘in de reclame’, heeft hij wat lopen klooien met hout, tapte hij biertjes maar is hij nu als zelfstandig copywriter aan het werk. Dat doet hij met www.verhaalmeteenbaard.nl. Onbescheiden zegt hij: “Ik ben gewoon dé creatieve geest die elk bedrijf nodig heeft.” Jij zegt het Hugo!
[/efspanel-content]
[/efspanel]
Foto: Vivian Tusveld