Column: Anna

‘Ja jongen, zo gaan die dingen, elk tijdperk heeft zijn begin en zijn eind’. Ik hoor het mijn oude vader nog zeggen, een jaar of vijf geleden. In zijn stem klonk berusting. In zijn hoofd en in zijn hart, had hij het hoofdstuk Annakerk eigenlijk al afgesloten.

Ik kom uit een katholieke familie met Amstelveense roots. Heel lang geleden, ver voor de oorlog zelfs, schaatste mijn opa over een bevroren Poel, zag mijn oma over het ijs dartelen en wilde haar wel leren hoe je moest zwieren op de schaats. Van het een kwam het ander, ze werden verliefd en trouwden, luisterde goed naar meneer pastoor en dus groeide mijn vader op met elf broers en zusters. Tel daar een volle stamboom van aangetrouwden, neefjes en nichtjes bij op en je begrijpt dat mijn vrouw na al die jaren nog steeds niet precies weet welke oom, tante, neef of nicht bij elkaar horen. Maar ik leg het mijn vrouw ook wel eens verkeerd uit hoor. Vind ik humor.

En al die Franken-tjes hadden de Annakerk als hun parochie. Zelf gebruik ik nog wel eens de term clubhuis, omdat parochie een woord is waar veel mensen de betekenis niet meer van kennen. Als klein kind, begon mijn zondag in de Annakerk en zaten de kerkbanken voor en achter mij vol met ooms, tantes, neefjes en nichtjes. En dat waren niet de voorste kerkbanken hoor. Opa Franken was buschauffeur en daar krijg je in de kerk geen skybox of eersterangs kaartjes voor. En niet alleen op zondag speelde de Annakerk een grote rol in onze familie. Mijn vader zat jarenlang in het bestuur van de Annakerk en zong meer dan zestig jaar in het koor. En ook mijn opa en vele ooms en tantes zongen meer dan zestig jaar in het koor. Ik drie weken. Laten we het er maar op houden dat talent wel eens een generatie overslaat.

Dopen, trouwen, begraven en tig-jarig huwelijken bij de Franken-tjes vonden plaats in of vanuit de Annakerk. Generatie na generatie. En dan had je ook nog de ellenlange diensten tijdens Pasen en Kerst op de kiezelharde en ijskoude kerkbanken van de Annakerk. Deze waren op een moment nog enigszins door te komen, omdat neef Remco een geruite broek aan had waarop we prima een denkbeeldig boter-kaas-en-eieren konden spelen. Het mag u duidelijk zijn, de Annakerk maakte deel uit van het Franken-DNA.

Zelf heb ik niets met het geloof, nooit gehad ook trouwens. Alleen ben ik daar niet de enige in. Want met de tijd werd het stiller en stiller in de Annakerk. De volle kerkbanken werden met de jaren vrijwel lege kerkbanken. Her en der waren er nog wat trouwe bezoekers, maar het zou een kwestie van tijd zijn voordat de banken compleet leeg waren. Om dit niet al te confronterend te laten zijn, was het een prima argument om de Annakerk te sluiten vanwege de A9-overkapping en niet vanwege de leegstand.

Afgelopen zondag haalde ik mijn oude vader weer eens op om hem naar zijn nieuwe parochie aan de Kalfjeslaan te brengen. Toen we vanuit het Oude Dorp de A9 overstaken, reden we langs de Annakerk en keek hij even opzij.

‘Wat is er van geworden?’ vroeg hij. Ik vertelde hem over ANNA, een plek waar mensen elkaar ontmoeten om bij te praten, het glas te heffen of samen te genieten van kunst, muziek of cultuur. Een ANNA waarin ik wél geloof, maar dat terzijde. ‘Ben je benieuwd hoe het is geworden of ben je bang voor oud zeer?’ vroeg ik hem voorzichtig. Hij keek mij aan en haalde met een kleine glimlach zijn schouders op. ‘Oud zeer?! Nee hoor, geen moment. Ik vind het eigenlijk wel mooi dat ze er zo’n invulling aan geven. Neem me maar een keer mee, ik ben wel benieuwd’.

En plots moest ik weer denken aan wat hij mij jaren geleden zei; ‘Ja jongen, zo gaan die dingen, elk tijdperk heeft zijn begin en zijn eind’.

[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jeroen Franken
[/efspanel-header]
[efspanel-content]

foto1

Jeroen Franken (1969) noemt zichzelf een ‘die-hard Amstelvener van de 4e generatie’. Hij groeide op in de Oude Karselaan, doorliep het Amstelhoven en het KKC, is actief bij lokaal maatschappelijke initiatieven en woont samen met Natasha en hun zoon Bobby in de Westwijk.

Met zijn bedrijf Blue Fish helpt hij bedrijven en organisaties bij de inzet van Social Media en is hij actief lid van de Ondernemersvereniging Amstelveen. Bij voorkeur spreekt, traint, schrijft en blogt hij over social media, LinkedIn en ondernemen, maar voor RTVA schrijft hij ook graag over ‘zijn’ Amstelveen.

(follow via @BlueFishConsult & info via DeLinkedinExpert.nl)
[/efspanel-content]
[/efspanel]