Die kerstdagen. Die verdomde kerstdagen. Rond deze tijd van het jaar bevindt mijn winterdepressie zich op zijn hoogtepunt. En die winterdepressie begint bij mij allang voordat de kerst echt daadwerkelijk begonnen is: als de etalages worden volgehangen met kerstlichtjes, de tassen zich vullen met kerstaankopen en er in elk willekeurig winkelcentrum in Nederland hetzelfde bandje met kerstliedjes op een soort van eindeloze repeat staat, wil ik mij terugtrekken en het liefst tot eind maart in een diepe winterslaap vallen. Minstens tot eind maart. Het is niet mijn tijd van het jaar, zeg maar.
Laat het het weer zijn, of de uit de maat dansende mensen bij het Top 2000 café, de natte forenzen in een te volle 51, een ijsbaan waar ze alleen maar botte schaatsen verhuren, oliebollen voor een euro per stuk, een verregende kerstmarkt, de Action en Aldi prullen die men elkaar geeft voor onder de kerstboom waardoor de plasticberg weer een stuk hoger wordt, de recordfile’s, het massaal in huis halen van te veel eten wat zo de prullenbak in verdwijnt, Het Glazen Huis, de rijen bij de parkeerautomaten en de kassa’s, de rode wijnvlek op je blouse, de dure kerstboom waarvan de takken na een week al slap gaan hangen, kerstbrood of die sneeuwbal op je oog; de kerstperiode is gewoon niet aan mij besteed.
Maar mensen, maakt u zich absoluut geen zorgen hè? Dat stuk touw in mijn auto ligt er heus niet omdat ik op zoek ben naar een boom, nee, ook al ben ik dan geen liefhebber van de donkere dagen voor, tijdens en na de kerst, ik spring niet voor een aanstormende Sprinter. Ik zie ook wel in dat kerst zorgt voor een bepaalde sfeer, een sfeer die gezelligheid moet uitstralen, een sfeer van samenzijn, familie, liefde en vrede, lichtjes in je hart en een eenmalig bezoek aan de kerk, hoe hypocriet ik dat ook vind. Kerst brengt samen, echt, heus wel ergens in Amstelveen komen we samen en wensen wij elkaar het allerbeste. En dat doe ik ook.
Een mooie plek om samen te komen tijdens deze dagen is de Annakerk in ons keuterdorp. Daar draaien de vrijwilligers van óns RTVA plaatjes, kun je er zelf ook 1 aanvragen, of 14, en wordt geprobeerd om geld in te zamelen voor een goed doel. Geld voor een nieuwe BoodschappenPlusbus. Dat is natuurlijk heel goed en fraai en super, maar ik wil, zo vlak voor het eind van het jaar, even de aandacht vestigen op de groep vrijwilligers die dit mogelijk maken. Zonder, of met een minimaal budget, zoiets uit de grond stampen, dat verdient applaus. Dus voor een ieder die hier aan mee heeft gewerkt, bedankt! Ik wens jullie het allerbeste voor 2018, ga door met het goede werk, en maak mooie lokale radio en tv!
Zie, ik ben de lulligste niet. Ik wens hier gewoon een groep mensen het allerbeste. Nu alleen nog even dat stuk touw uit mijn auto halen.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Hugo Baudert
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Hugo Baudert, uit het mooie wijnjaar 1970, is een echte Amstelvener. Geboren op de van Heuvengoedhartlaan, opgegroeid in Waardhuizen en rondgezworven door het Oude Dorp en Westwijk, even uitgevlogen richting Amsterdam, is hij nu geland in de Bankrasbuurt.
Het grootste deel van zijn leven werkzaam ‘in de reclame’, heeft hij wat lopen klooien met hout, tapte hij biertjes maar is hij nu als zelfstandig copywriter aan het werk. Dat doet hij met www.verhaalmeteenbaard.nl. Onbescheiden zegt hij: “Ik ben gewoon dé creatieve geest die elk bedrijf nodig heeft.” Jij zegt het Hugo!
[/efspanel-content]
[/efspanel]