Ik ben vreemdgegaan. Met m’n eigen vrouw. In Hoofddorp of all places. Als die-hard Amstelvener breng ik graag mijn tijd door in ons mooie dorp, maar ook dit jaar hebben we de oudejaarsavond doorgebracht bij vrienden in Hoofddorp. Naast het feit dat het goede vrienden zijn en het altijd erg gezellig met hen is, heeft hun overbuurman een groothandel in vuurwerk. En ook bij de buurman valt wel eens iets van de vrachtwagen, wat altijd een oerknallend begin van het nieuwe jaar betekent. Het nieuwe jaar dus wederom gestart in Hoofddorp en niet in Amstelveen.
Zo richting de klok van twaalf, zaten we met z’n allen onderuitgezakt aan tafel. Sommige spreken dan van uitbuiken, maar als ik die term gebruik zou ik er de komende maanden nog zitten. De oudste kinderen speelden en de jongsten hadden de race tegen de klok van twaalf inmiddels verloren en lagen te slapen. Ik vond het een mooi moment om de vraag der oudejaarsvragen te stellen; ‘En… wat gaan we anders doen in het nieuwe jaar? Wat zijn de goede voornemens voor 2018?’
Het bleef opmerkelijk stil aan tafel, iedereen zat elkaar een beetje aan te kijken en niemand had direct een antwoord klaar. En eerlijk gezegd had ik dat ook niet. Normaal gesproken begin ik dan over gezond blijven en fitter worden, leuke dingen doen met het gezin en vrienden, mooie resultaten behalen met m’n winkeltje en ga zo maar door. Het gebruikelijke bla-bla-bla-riedeltje zeg maar. Maar het bleef deze keer stil aan tafel, ook van mijn kant.
‘Als 2018 er net zo uitziet als 2017, dan teken ik ervoor’ verbrak onze gastheer uiteindelijk de stilte. Van de anderen kwam een instemmend ‘Ja’ en ook van mijn kant klonk een volmondig ‘Ja, ik ook’.
Graag dus hetzelfde portie als vorig jaar. Dat was de conclusie voor het overgrote deel van ons. Ook mijn conclusie. Dat is natuurlijk mooi, maar eigenlijk ook best wel opmerkelijk. Want hebben we het dan zo goed dat er niets meer te wensen valt? Ook niets te wensen voor een ander? Of hebben we soms geen brandende ambities of hemelbestormende ideeën en plannen meer? Misschien leggen we de persoonlijke lat wel een ietsepietsje te laag of houden we onszelf geen eerlijke spiegel voor.
Het beangstigde mij een klein beetje, dat ik zelf ook graag een 2017-versie voor 2018 wil. En toch sta ik daar met m’n volle verstand achter. Want terugkijkend op 2017, kan ik niet anders dan tevreden zijn voor mezelf, mijn gezin en de andere mensen die mij lief zijn. We zijn over het algemeen gezond van lijf en leden, hebben het erg leuk met elkaar en anderen, bewandelen de mooie kant van het leven en hebben de economische wind vol in de zeilen. We prijzen ons gelukkig, waarderen dat dit ons gegeven is en genieten daar ook intens van. En misschien zit al dat moois van 2017 nou net in dat ene woordje ‘intens’. Voor mij is ‘intens’ misschien wel het toverwoord voor het uitstekende jaar 2017. En hopelijk ook voor een uitstekend 2018.
‘Wát iemand doet is niet zo belangrijk, maar hóe ie dat doet des te meer’ zei ooit iemand tegen mij. En met die uitspraak in m’n achterhoofd, heb ik het idee dat ‘intens’ misschien wel de sleutel is naar nog een uitstekend jaar. Intens lachen, genieten, beleven en ervaren. Intens denken, doen, kiezen, leven en werken. Intens als in nooit iets halfbakken doen, maar altijd vol overgave. Intens iets doen of iets laten omdat je daar volledig achterstaat en niet omdat het moet. Intens als in oprechte interesse en energie voor een ander, zonder voorbehoud of oppervlakkigheden. Intens als in open en eerlijk naar elkaar, omdat je het allerbeste voor hebt met elkaar.
Uitzonderingen daargelaten, maar ik durf wel te stellen dat we het allemaal best goed hebben met elkaar. Misschien is dat dan ook de reden dat velen, net zoals ik, in 2018 gewoon door willen gaan waar ze in 2017 zijn gebleven. Naast alle gezondheid, geluk en voorspoed, wens ik u daarom dus ook een heel intens 2018!
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jeroen Franken
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Jeroen Franken (1969) noemt zichzelf een ‘die-hard Amstelvener van de 4e generatie’. Hij groeide op in de Oude Karselaan, doorliep het Amstelhoven en het KKC, is actief bij lokaal maatschappelijke initiatieven en woont samen met Natasha en hun zoon Bobby in de Westwijk.
Met zijn bedrijf Blue Fish helpt hij bedrijven en organisaties bij de inzet van Social Media en is hij actief lid van de Ondernemersvereniging Amstelveen. Bij voorkeur spreekt, traint, schrijft en blogt hij over social media, LinkedIn en ondernemen, maar voor RTVA schrijft hij ook graag over ‘zijn’ Amstelveen.
(follow via @BlueFishConsult & info via DeLinkedinExpert.nl)
[/efspanel-content]
[/efspanel]