Column: Kraak!

En opeens waren ze daar: krakers. Zomaar, bij ons in het dorp! Compleet met hanenkammen, veiligheidsspelden door hun wang en hele rijen oorbellen in hun oor, en ze droegen leren jackies met heel groot in zelf geschilderde letters ‘Anarchie!’ achterop.

Oh nee, wacht.

Een groep vluchtelingen van de groep We Are Here bezette, tot gisteren, een pand aan de Groen van Prinstererlaan. Deze groep mensen heeft al te horen gekregen dat ze het land weer moeten verlaten, maar dat willen ze niet, gedoe, ik weet het ook niet precies, ze willen blijven, punt. En omdat ze in Amsterdam al een aantal panden bezet hadden en weer verlaten moesten, kwamen ze onze kant op en dat was prima. Pandje uitgekozen en naar binnen, onderdak zolang het duurt en niemand had er last van. Ik ben een aantal keren langsgefietst, niet speciaal voor dat, maar gewoon, omdat ik die kant op moest, en omdat er vanaf de buitenkant niet zichtbaar was dat het pand gekraakt werd, weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet precies om welk pand het ging. Dat heb je wel eens met panden die al jaren leeg staan: die verdwijnen van je netvlies, het is net alsof het pand zichzelf steeds een klein beetje meer terugtrekt, zich schaamt voor het feit dat hij de ruimte inneemt waar anderen heel blij mee zouden zijn.

De krakers maakten heel wat los. Allereerst kwam er een oproep tot het organiseren van een betoging tegen de krakers. Duizenden mensen, sorry, honderden betogers, ik bedoel, een handjevol mensen verzamelden zich bij het pand en riepen “Krakers weg ermee”, of iets anders wat wel rijmt, maar omdat ze zelf ook wel inzagen dat hun actie helemaal nergens op sloeg, vertrokken ze weer naar hun huisjes om gezellig met hun hond te knuffelen. Ze hebben daarna nog een oproep op Facebook gedaan om op de 29e juni nóg een keer te komen demonstreren, maar omdat Thijs, een van de organisatoren, het deze keer een ‘buurtborrel’ heeft genoemd, komt waarschijnlijk alleen zijn buurman langs. Jammer Thijs.

In de tussentijd had ook de lokale politiek zich lopen bemoeien met de krakers. En zoals je mag verwachten van onze keurige VVD gemeente, werd het de krakers duidelijk gemaakt dat ze moesten wieberen. Want krakers, nee, die kunnen wij hier niet hebben heur!

Wat het kraken wél tot gevolg had was het feit dat onze beleidsbepalers zich ik weet niet hoe snel opeens druk gingen maken over alle andere leegstaande panden in ons mooie Amstelveen. Er werd zelfs een oproep gedaan aan alle pand eigenaren: zoek zo snel mogelijk een bestemming, doe iets met je al jaren leegstaande pand, want stel je voor dat we hele groepen krakers binnen onze dorpsgrenzen te verwerken krijgen! Jakkes!

En verdomd, opeens kon het wel: binnen een paar dagen werd het oude KPMG gebouw beschikbaar gesteld als tijdelijke woon- en werkruimte voor “verantwoordelijke mensen”. Tweehonderdvijftig eu in de maand, deel je wel keuken en douche. Geen geld!

De oproep was niet aan dovemansoren gericht: binnen de kortste keren hadden honderden mensen zich aangemeld, en sloten de lijnen nog voordat de aanmeldingen allemaal binnen waren. Dat is nou precies wat het jarenlang leeg laten staan van kantoorpanden met je doet: je ergert je er ik weet niet hoe lang aan, maar als er dan eindelijk een beslissing over genomen wordt, en het pand eindelijk (waarom moet zoiets jaren duren, gemeentebestuur?!) de bestemming krijgt die iedereen al jaren voor ogen had, verbaas je je over de toeloop. Ik had geen idee dat anti-kraak wonen zo populair zou zijn. In ons durp!

Wat krakers allemaal niet teweeg kunnen brengen, hè Thijs?

[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Hugo Baudert
[/efspanel-header]
[efspanel-content]

Hugo Baudert, uit het mooie wijnjaar 1970, is een echte Amstelvener. Geboren op de van Heuvengoedhartlaan, opgegroeid in Waardhuizen en rondgezworven door het Oude Dorp en Westwijk, even uitgevlogen richting Amsterdam, is hij nu geland in de Bankrasbuurt.

Het grootste deel van zijn leven werkzaam ‘in de reclame’, heeft hij wat lopen klooien met hout, tapte hij biertjes maar is hij nu als zelfstandig copywriter aan het werk. Dat doet hij met  www.verhaalmeteenbaard.nl. Onbescheiden zegt hij: “Ik ben gewoon dé creatieve geest die elk bedrijf nodig heeft.” Jij zegt het Hugo!

[/efspanel-content]
[/efspanel]