Column: Grote Mensen Geheim

‘Lekker dan. Een paar keer in de wasmachine en de letters van je Messi-shirt vallen er vanaf. Je vader heeft een vermogen betaald voor dit shirt.’ Het duurde hooguit twee seconden, maar daarna verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht en keek-ie zijn moeder vragend aan. ‘Mama, ik heb mijn Barcelona-shirt niet van jullie gekregen. Ik heb die gekregen van Sinterklaas…’

Het was zondagochtend en op een onbewaakt ogenblik in de badkamer, was daar toch het bewuste moment dat je als ouders zo lang mogelijk probeert uit te stellen. Even later zaten we dan ook met z’n drieën op de rand van het bad. Hij in het midden, triomfantelijk met zijn armen over elkaar en met een grijns van oor tot oor. Hij keek ons beurtelings aan met een ondeugende kom-maar-op-blik in zijn ogen. En als een stel betrapte pubers met schuldgevoel, zaten mijn vrouw en ik naast hem. Dit was zijn moment en dat zouden wij weten ook.

Volgens hem wist-ie namelijk al lang dat Sinterklaas niet bestond. Niemand kan meer dan 200 jaar oud worden en je kunt ook niet met een paard over het dak lopen. En hij had de schoorsteen eens goed bekeken, maar daar kan niemand doorheen. En tijdens onze vakanties in Spanje hebben we hem ook nooit gezien. En hoe kun je trouwens zo goed Nederlands praten, als je het hele jaar in Spanje woont? Kinderlogica, er is soms geen speld tussen te krijgen.

Hij wist het zelf dus al lang, maar het was nog wachten op de bevestiging. En dan het liefst de bevestiging van zijn vader en moeder. En nu mama zich had versproken, was dit zijn moment. En was het eindelijk tijd voor een antwoord op die ene vraag; ‘bestaat Sinterklaas écht niet?’. Ik keek hem eens diep in zijn vragende ogen en knikte; ‘Je hebt gelijk man, Sinterklaas bestaat écht niet’. Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht en z’n kleine wijsvingertje priemde hard in mijn buik; ‘Je mag niet jokken, je mag niet jokken! Jullie zijn gewoon een stelletje jokkebroks!’ Juichend sprong-ie door de badkamer en riep-ie wel twintig keer ‘Ik wist het! Ik wist het! Ik wist het!’.

Met onze bevestiging, kwamen ook zijn vragen. Want wie is Sinterklaas dan wél? En waar woont die het hele jaar? En wij zouden de kadootjes dan wel kopen, maar waar bewaarden wij die? En wie zette de kadootjes voor de deur en klopte zo hard op het raam?

Ik beloofde hem dat ik op al zijn vragen antwoord zou geven. Maar voordat ik dat zou doen, moest-ie mij wel de belofte van het Grote Mensen Geheim doen: ‘Iedereen die weet dat Sinterklaas niet bestaat, heeft ooit de belofte van het Grote Mensen Geheim gedaan. En als je het Grote Mensen Geheim eenmaal kent, mag je daar alleen over praten met andere mensen die het Grote Mensen Geheim kennen’. En dus werd het rijtje afgegaan. Papa en mama kennen dus het Grote Mensen Geheim. Opa en oma kenden het ook al, een stuk eerder trouwens dan iedereen. Karsten ook, Guido nog niet. Chris en Daan wel, je vrienden Rafaël en James ook nog niet. Hoe meer we hem vertelde over het Grote Mensen Geheim, hoe meer we hem zagen groeien. Ook hij hoorde er nu bij en hij nam zichzelf voor om nooit over Het Grote Mensen Geheim te praten. Met niemand niet. Voordat-ie zich zou vergissen, want dat zou ‘niet leuk zijn voor de kleine kinderen’.

Ik ben nu al benieuwd, hoe hij als kenner van het Grote Mensen Geheim, straks de intocht op de Molenweg zal ervaren en hoe hij zich zal gedragen. Wat me wel opvalt, is dat-ie als kenner van het Grote Mensen Geheim, zich alleen druk maakt om Sinterklaas. Dat de andere grote mensen zich voornamelijk heel druk maken om een zwarte, gekleurde of roetveeg Piet, weet-ie gelukkig nog niet. Dat Grote Mensen Geheim, probeer ik maar zo lang mogelijk voor hem verborgen te houden.

[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jeroen Franken
[/efspanel-header]
[efspanel-content]

Jeroen Franken (1969) noemt zichzelf een Beroeps-Amstelvener van de 4e generatie. Als zoon van een duivenmelker zag ie ze vliegen in de Oude Karselaan, vloog ie zelf uit naar het Uilenstede, Keizer Karelpark en Middenhoven, maar is alweer jaren geleden in de Westwijk geland, samen met Natasha en hun zoon Bobby.

Als ondernemer en ‘online druktemaker’ doet hij iets met Social Media, mag hij zich Officieel LinkedIn Ambassadeur noemen en is hij ‘bestuurslid op sneakers’ bij de Ondernemersvereniging Amstelveen. Bij voorkeur spreekt, traint en schrijft hij over social media, LinkedIn en ondernemen, maar voor RTVAmstelveen schrijft hij graag over ‘zijn’ Amstelveen.

(follow via @BlueFishConsult & info via DeLinkedinExpert.nl)
[/efspanel-content]
[/efspanel]