Stel, je bent kapper. Sterker nog, je bent eigenaar van één van de bekendste, oudste kapperszaken van Amstelveen. Jouw achternaam is bekend bij vele Amstelveners. Net zoals de namen Koudijs, Thijs, Lambertus van den Broek hoort ook jouw achternaam thuis in het rijtje van bekende familiebedrijven uit Amstelveen: Bartels. Barbier sinds jaar en dag.
Jan, want daar hebben we het over, vertelt graag over het verleden, dus zo weet ik dat er vroeger een rij voor de deur stond, nog voordat de zaak op zaterdag zijn deuren opende. Jan is trots op zijn zaak, op zijn werk, en op zijn vakmanschap. Maar Jan is bovenal trots op zijn familie: de zaak hangt vol met foto’s van dochters, kleinkinderen en/of overige familieleden, neven, nichten. Verder staat zijn dochter Monique ook in de zaak, net zoals zijn kleinzoon, Nino, en Esther, vast ook ergens familie, ver weg.
Wie binnenkomt wordt verwelkomd door Jan, uiteraard, maar meestal eerst door de hond. En laat ik het maar direct bekennen, ik weet zijn naam niet. Dus bij mij heet hij “Hee, hond!†Heehond is een uiterst vriendelijk exemplaar, klein maar niet al te klein, bruin en zwart en wit en haar voor zijn ogen en rustig, geen geblaf als je binnenkomt, gewoon, hond. Heehond heeft een plek op de bank, tenminste, als hij niet net buiten is geweest om zichzelf uit te laten, dan zijn zijn poten vies en mag het even niet. Dan roept Nino zijn naam (volgende keer zal ik hem onthouden), en dan zoekt Heehond een plekje vlak voor de kappersstoel, linksvoor bij het raam, waar opa Jan zijn klanten voorziet van wederom een strakke baard, inclusief vers kapsel.
Oplettende lezers zullen zich wellicht hebben verbaasd over een paar opvallende woorden, een paar regels terug: ‘om zichzelf uit te laten’. Dat werkt als volgt: Heehond begint wat onrustig rond te schuifelen, Jan opent de deur, en Heehond trekt een klein sprintje richting het grasveldje voor de deur. Dat zijn welgeteld zo’n 8 meter, en Heehond doet op dat grasveldje wat honden over het algemeen op grasveldjes doen. Hij loopt wat heen en weer, scharrelt wat rond tussen de bosjes, begroet de buren en zij groeten hem terug. Heehond bepaalt helemaal zelf waar hij heenloopt, maar hij loopt nooit weg, of de weg op. Hij bepaalt ook zelf hoelang hij zichzelf uitlaat. Heehond bepaalt al 14 jaar zijn eigen leven. Al 14 jaar. Veertien.
Sinds niet zo lang lopen er in onze wijken handhavers van de wet rond. Niet al 14 jaar, en niet elke dag, en ik weet ook niet precies waar ze rondlopen, of waarom, en ik weet al helemaal niet wie het zijn, maar Jan sinds kort wel. Vorige week bracht ik een bezoekje aan mijn favoriete kapper en Jan, nooit om een praatje verlegen, vertelde mij het volgende verhaal waarvan ik u nu de verkorte versie zal vertellen.
Jan kreeg een bekeuring van €105,- omdat Heehond onaangelijnd rondliep op zijn veldje. Honderdvijf. Honderd en vijf euro. Er liep dus een man langs, met een jas waarop achterop ‘Handhaving’ stond, en zonder blikken of blozen schreef deze … (hier een woord dat u zelf mag invullen) een bekeuring uit. En ja, we weten het allemaal, regels zijn regels, het is nou eenmaal de wet, bladiebla, maar geef Jan een waarschuwing, leg uit dat er strenger op gecontroleerd gaat worden en dat Jan, bij een volgende keer, toch echt de kans loopt een boete te krijgen. Maar nee, bam, hier 105€ boete want mag niet!!! Jan was boos.
Beste handhaver. Heehond heeft een leven. Al 14 jaar scharrelt de oude baas wat rond, doet niemand kwaad. Wat een mooi leven.
Maar jij? Heb jij dan geen enkele emotie, geen enkel gevoel? Heb jij geen besef van verbinding, iets waar wij de laatste tijd zo op hameren, dat Amstelveners weer moeten verbinden, we moeten met elkaar in gesprek? Ben jij zo koudbloedig dat je je hand niet over je hart kunt strijken en het af kunt doen met een waarschuwing? Wat een hondenleven.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Hugo Baudert
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Hugo Baudert, uit het mooie wijnjaar 1970, is een echte Amstelvener. Geboren op de van Heuvengoedhartlaan, opgegroeid in Waardhuizen en rondgezworven door het Oude Dorp en Westwijk, even uitgevlogen richting Amsterdam, is hij nu geland in de Bankrasbuurt.
Het grootste deel van zijn leven werkzaam ‘in de reclame’, heeft hij wat lopen klooien met hout, tapte hij biertjes maar is hij nu als zelfstandig copywriter aan het werk. Dat doet hij met www.verhaalmeteenbaard.nl. Onbescheiden zegt hij: “Ik ben gewoon dé creatieve geest die elk bedrijf nodig heeft.” Jij zegt het Hugo!
[/efspanel-content]
[/efspanel]
Foto: Facebook Barbershop Jan Bartels