Eind jaren zeventig werd ik ‘muziekbewust’. Op de radio was ik tot dan toe opgeroeid met de top 40 en veelal wat oudere muziek. Het was dus Queen all the way, tenzij mijn ene broer zijn Status Quo, of mijn oudste broer zijn Roxy Music vinyl op de 3-in-1 Hitatchi plaatste. Opeens was daar een half ontblote, graatmagere gast die bij Ad Vissers Toppop een plant uit een bak rukte terwijl hij totaal verkeerd, een waanzinnig nummer playbackte. Mijn Lust for Life was gewekt en na het zien van Blondie wist ik het zeker, punk moest het zijn.
Mijn eerste plaat werd er dus eentje van Blondie, gekocht met het geld dat ik voor mijn negende verjaardag kreeg, de tweede eentje van The Sex Pistols. Beide gekocht bij de fameuze Capi Lux, waarna er nog vele volgden.
Mijn drang was groot en al snel reed ik Amstelveen rond, op zoek naar verkopers van lp’s. Capi had nog een filiaal, midden op het Binnenhof, iets kleiner, maar prima op de route naar de V&D, waar een grote, maar wat saaie afdeling zat van het zwarte goud. Verder fietste ik nog naar Valkenberg en een zaak op het Groenhof, waar ik de naam niet meer van weet (Koperen Hoorn?*) en later natuurlijk de Free Record Shop naast de Hema.
Nadat ik een serieuze collectie punk en new wave had opgebouwd verdween met de komst van mijn eerste cd mijn hang naar vinyl.
Inmiddels is ook de cd als handelswaar verdwenen, net als alle bedrijven die ik hier beschrijf. Nu zitten we vast aan zielloze producten als Spotify, digitale radio en YouTube.
Maar er is sinds jaren toch weer een bedrijf in Amstelveen dat (oud) vinyl verkoopt: kringloopwinkel De Boemerang. Iedere week wordt de grote collectie platen aangevuld. De bakken zijn standaard uiteraard gevuld met klassieke muziek, Nana Mouskouri, James Last en Neil Diamond. Maar voor de geduldige liefhebber valt er soms iets moois in huis, laatst nog het debuutalbum van Ian Dury, god hebbe zijn ziel maar ik gelukkig dan nog zijn fijne muziek…
Afgelopen week moest ik toch weer even door de schappen heen snuffelen, en nee, mijn collectie wordt niet uitgebreid, maar wat ik wel vond was een geweldig stuk vinyl gemaakt in en door onze eigen gemeente. ‘Amstelveense Jeugd Musiceert’ een dertiental nummers, opgenomen op 20 en 21 juni 1975 in de, gelukkig nog bestaande Dorpskerk (waar de klok na jaren nog steeds op bijna kwart voor drie staat).
Verschillende kinderen van de Amstelveense Muziekschool speelden diverse muziekstukken ten behoeve van de opening van het nieuwe schoolgebouw, een gebouw dat inmiddels al lang en breed weer is ingeruild voor een logische plek op het Stadshart, in het gebouw naast de schouwburg.
Wat een leuk stukje Amstelveen is deze ronde vinylschijf en wat ben ik benieuwd of er nog mensen aanwezig zijn die het initiatief voor de plaat genomen hebben, op de plaat meespelen of zelfs op de hoes, voor de kerk op de foto staan.
Mocht de muziekschool zelf de plaat niet meer hebben zal ik hem graag bezorgen.
* De muziekfreak bij RTVA heeft het over Wim Wiertz dat later Groenhof Platenboetiek werd, van Tower-drummer Ton Hoogeboom.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jon-patrick Terleth
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Jon is geboren op de Prof. Lorentzlaan maar dat bleek geen garantie voor een universitaire studie. Opgegroeid aan de Amsterdamseweg is hij uiteindelijk gestrand in de Patrimoniumbuurt. Nu is hij vader van vier kinderen en getrouwd met een meisje van het schildersbedrijf van 300 meter verderop.
Nee, avontuurlijk is hij niet. Hij heeft gewerkt voor o.a. Intermediair, Elseviers Nursing, Donald Duck & VTWonen. Maar sinds 2005 is hij de (mede-)bedenker en eigenaar van Spokk, de lasergame voor kinderen, misschien wel de grootste publiekstrekker per vierkante meter van Amstelveen.
[/efspanel-content]
[/efspanel]
