Er zijn dus serieus mensen die afgelopen weekend de tijd hebben genomen om de laatste rit van lijn 51 te nemen. Dan, zo stel ik mij voor, koop je dus een kaartje (het zal toch niet gratis zijn, hè, GVB?) voor een enkeltje, want terug gaat-ie natuurlijk niet meer, om nog één keer te genieten van station Overamstel. Hoogtepunt in je leven.
Voor mij stond lijn 51 vooral symbool voor een einde aan mijn jeugd. Voordat het staal op de tussenberm van de Beneluxbaan kwam te liggen, bouwde ik daar hutten, stookten we er fikkie en roosterden daar marshmallows boven. Mijn vriendjes en vriendinnetjes wandelden dan, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dwars over de Beneluxbaan heen om in die berm onszelf uren te vermaken. Er reden iets minder auto’s in die tijd.
Afijn, toen de pantograaf er eenmaal kwam, was het afgelopen met het spelen en werd Amstelveen serieus en voor altijd vastgekoppeld aan grote broer Amsterdam. Als je er nu op terugkijkt was het eigenlijk het eerste onderdeel van het plan ‘Metropool Amsterdam’, waarin onze hoofdstad zijn ambities om te groeien niet onder stoelen of banken stak.
De koppeling verliep echter niet geheel vlekkeloos: ons dorp was eigenlijk wel tevreden met de bestaande buslijnen (shout-out naar bus 67!), en wilde eigenlijk insteken op een metrolijn. Toen ging het Rijk zich ermee bemoeien. Al snel ontstond er van daaruit verzet tegen de aanleg, want te duur. Dus ging de lijn bij wijze van gulden middenweg zich gedragen als een sneltram: een stukje onder de grond in Amsterdam, en zichtbaar boven de grond in Amstelveen. Iedereen blij.
Iedereen?
Nou nee.
De Amstelveense bevolking zag eigenlijk niks in de sneltram. We waren wel tevreden met de bussen richting stad. Er kwam dus nog een plan om een soort van betonnen bak speciaal voor bussen aan te leggen, maar omdat Amsterdam minder bussen de stad in wilde hebben, werd er door een zeer krappe meerderheid (16 tegen, 17 voor) in de gemeenteraad besloten om toch te kiezen voor een sneltram.
Op 30 november 1990 ging het ding eindelijk rijden. Niet zonder slag of stoot: er botsten tijdens een oefening direct twee treinstellen op elkaar, waardoor er minder treinstellen konden rijden tijdens de eerste paar weken. Ook reden er begin ’91 toch weer bussen. De lijn kon niet omgaan met sneeuwval, waardoor de klaptreden niet werkten. Kinderziektes, zullen we maar zeggen.
En dan kom ik bij het pijnlijkste punt in Dossier Lijn 51. De veiligheid. Al snel bleek de lijn voor onveilige situaties te zorgen. Kruispunten werden gevaarlijk, vooral voetgangers en fietsers bleken nogal eens te botsen met de aanstormende lijn. Wie kan zich niet het ongeluk herinneren van de Amstelveense jongen die tussen twee treinstellen in mee wilde rijden en daarbij zijn evenwicht verloor? Ik persoonlijk werd geraakt door het overlijden van een jong meisje, vlakbij het Buitenveldert Lyceum. Ze wachtte keurig op de tram van links, maar de tram van rechts had ze nooit zien aankomen.
Meerdere dodelijke ongelukken en ernstige aanrijdingen later kunnen we zeggen dat lijn 51 niet bepaald bekend stond als betrouwbaar, veilig of efficiënt. Overvolle tramstellen bevestigen dat laatste.
En nu? Bijna 30 jaar later stopt-ie d’r mee. Nou ja ok, er komt een hypermoderne-super-de-luxe-bijna-helemaal-metro-maar-toch-net-niet lijn voor terug, met allemaal verdiepte kruisingen en megarotondes langs en over de Beneluxbaan heen, maar de oude lijn 51 gaat met pensioen. Persoonlijk zal ik er geen traan om laten. Het is mij het laatste kaartje niet waard.
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Hugo Baudert
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Hugo Baudert, uit het mooie wijnjaar 1970, is een echte Amstelvener. Geboren op de van Heuvengoedhartlaan, opgegroeid in Waardhuizen en rondgezworven door het Oude Dorp en Westwijk, even uitgevlogen richting Amsterdam, is hij nu geland in de Bankrasbuurt.
Het grootste deel van zijn leven werkzaam ‘in de reclame’, heeft hij wat lopen klooien met hout, tapte hij biertjes maar is hij nu als zelfstandig copywriter aan het werk. Dat doet hij met www.verhaalmeteenbaard.nl. Onbescheiden zegt hij: “Ik ben gewoon dé creatieve geest die elk bedrijf nodig heeft.” Jij zegt het Hugo!
[/efspanel-content]
[/efspanel]
Foto tram: Lisa van Andel