Maanden noeste handarbeid: vrouwen knopen replica’s van verbrande tapijten Urbanuskerk

Wie dinsdag- of donderdagochtend langs de pastorie van de in 2018 afgebrande Urbanuskerk in het Amstelveense Bovenkerk loopt, kan met een beetje geluk genieten van het gezellige gebabbel van een groep vrouwen van de parochie. De vrouwen knopen gezamenlijk nieuwe vloerkleden voor in de kerk, omdat de oude de brand niet hebben overleefd. 

Zo’n tien vrouwen zijn dinsdagochtend alweer druk aan het knopen, als NH Nieuws-verslaggever Celine Sulsters een kijkje komt nemen. De lange tafel ligt bezaaid met wol, naalden, patronen en natuurlijk alle ingrediënten voor een heerlijke kop koffie. Aan de lange zijdes van de tafel ligt het stramien waarop de vrouwen knopen.

“Het is gewoon heel erg gezellig”, vertelt Rina Mönch, die met een grote glimlach tussen haar knoopvriendinnen in zit. Enthousiast vertelt ze hoe het initiatief is ontstaan: “In de kerk lagen geknoopte kleden die ooit door vrouwen van de parochie zijn gemaakt. Die waren door de brand zo beschadigd dat ze eigenlijk in allerlei stukjes braken. We wilden zoiets eigenlijk toch terug, omdat het voor heel veel mensen de sfeer van de kerk van vroeger weergeeft.”

Links het originele, rechts het nieuwe vloerkleed

Dat Rina wel wat hulp kon gebruiken bij het knopen van de meterslange tapijten was al snel duidelijk. Ze deed daarom een oproep, en daar werd massaal op gereageerd. “Toch konden we pas na een jaar beginnen”, herinnert de vrouw zich. “Het was heel moeilijk om de juiste kleuren wol te vinden. We kwamen op een gegeven moment zelfs in Portugal uit.”

Maar de aanhouder wint, zo blijkt als Rina een stuk van de originele kleden naast het werk van de vrouwen legt.  Ze zien er bijna exact hetzelfde uit.

“Het was zo’n naar gezicht, net of je iets verliest wat je heel dierbaar is”

Lida Homan

Een van de knopende vrijwilligers is Lida Homan. Ze groeide op in Aalsmeer, net tegen Bovenkerk aan. “We deden eigenlijk alles in Bovenkerk”, vertelt ze. “Naar school gaan, naar de kerk…” Het zien van de brandende Urbanuskerk deed haar veel pijn. “Het was zo’n naar gezicht. Net of je iets verliest wat je heel dierbaar is”, weet ze nog goed.

Het doet Lida goed dat ze nu haar steentje kan bijdragen aan de wederopbouw van de kerk. “Ik kom weer bekenden tegen, haar moeder heb ik bijvoorbeeld goed gekend”, zegt ze terwijl ze naar een van de nieuwste aanwinsten van het team wijst.

Keuzes

De vrouwen van de parochie proberen met hun handarbeid zoveel mogelijk te besparen, want de renovatie en restauratie van de Urbanuskerk kost meer geld dan er is. “Er moeten keuzes gemaakt worden”, legt Rina uit. Restaurator Jazzy de Groot herstelt op dit moment bijvoorbeeld voor duizenden euro’s de kruiswegstaties, die de lijdensweg van Christus uitbeelden.

Rina heeft daarom óók met een groep vrouwen het herstel van een aantal beschadigde vaandels op zich genomen.