Olivier rent extreme afstanden in snerpende kou of verstikkende hitte: ‘Ik leef het leven nu intenser’

Voor de 52-jarige Amstelvener Olivier Vriesendorp is weinig te gek: na het succesvol voltooien van de Seven Summits (het beklimmen van de hoogste berg van elk continent), is hij begonnen met een zelfbedachte nieuwe challenge: het uitlopen van zeven ultramarathons in woestijnen. 

Door Eveliene Quaijtaal

“In mijn studententijd begon ik met bergsport en dit heb ik eigenlijk steeds verder uitgebreid. Ik ging het steeds verder uitbouwen door grotere en zwaardere expedities te doen,” vertelt de ultrasporter. Vijf jaar geleden voltooide Vriesendorp met het beklimmen van de noordkant van de Mount Everest de Seven Summits, wat alleen een handjevol Nederlanders kan zeggen. Een jaar later trok de Amstelvener de Groenlandse ijskap over, een pooltocht van ruim 600 kilometer met soms temperaturen van min 40 graden.

“Er valt altijd wel iets nieuws te verzinnen”

“Wat ik merkte is dat deze expedities veel tijd in beslag nemen. Meestal moet je er meerdere weken of zelfs maanden voor uittrekken. De ultraruns daarentegen zijn máár één week, en ze zijn daarom een stuk beter te plannen en combineren met het werk- en gezinsleven.”

Tekst gaat verder onder kader

Ultraruns
Een ultrarun of een ultraloop is een hardloopwedstrijd die sowieso langer is dan een marathon (42,195 kilometer). De wedstrijden gaan vaak over 100 kilometer of meer en duren soms meerdere dagen. Ook zijn de omstandigheden bij Ultraruns soms bikkelhard. Bij veel evenementen zijn de weersomstandigheden extreem en moeten er veel hoogtemeters worden gemaakt.

Inmiddels heeft Olivier een bijzonder adventuresport-cv opgebouwd, maar volgens hem is er altijd wel weer wat nieuws te verzinnen. “Elk jaar wil ik, zolang het kan, minimaal twee ultraruns afronden, waarvan één in extreme hitte en de ander in de kou. Ik ben nu bezig met de Seven Deserts, waar ik zeven ultramarathons wil uitlopen van allemaal 250km. De Sahara, Oman-, Namib- en Atacamawoestijn zijn al afgevinkt. De Gobiwoestijn in China en Kalahariwoestijn in het zuiden van Afrika staan sowieso nog op de planning. Ik moet nog even kijken welke de zevende woestijn wordt.”

Surrealistisch

“Wat mij het meest trekt aan deze uitdagingen, is het avontuur wat je constant beleeft. Door alles uit mezelf te halen en telkens mijn eigen grenzen op te zoeken, probeer ik alles uit het leven te halen.” Natuurlijk zijn er risico’s verbonden aan het meedoen met dit soort wedstrijden. De meeste zijn zelfvoorzienend, wat betekent dat je zelf verantwoordelijk bent voor meedragen van uitrusting en eten en drinken tijdens de race.

Volgens Olivier is meedoen het toch helemaal waard. “Ik merk aan mezelf dat ik het leven veel intenser beleef dan eerst. Wat ik ook erg bijzonder vind is om helemaal alleen te zijn in de natuur waar deze evenementen zich afspelen. Bij de Arctic Ultras kan het zijn dat je een halve dag tot een dag niemand tegenkomt. Bovendien is het in de winter een groot deel van de dag donker boven de poolcirkel. Dit maakt het heel surrealistisch.”

“Trainen doe ik hier aan de Amstel”

Voor de extreme hitte en kou kan je moeilijk trainen”, geeft Olivier aan. “Bij het Olympisch Stadion heb ik wel eens een abonnement genomen bij een bedrijf die cryotherapie aanbiedt. Je kan dan 3 minuten in gekoelde cabines van -110 graden. Het was heel verkwikkend, maar ik heb niet het idee dat het me beter bestand heeft gemaakt tegen de kou”, aldus Olivier. Die extreme weersomstandigheden zijn een gegeven, en verder moet je zorgen dat je zo fit mogelijk bent en de juiste materialen en uitrusting hebt.

Tekst gaat verder onder foto

Eigen foto.

De Amstelveense ultrarunner traint het hele jaar door. “Ik probeer 1,5 tot 2 uur per dag te trainen, bijvoorbeeld door bij de Amstel hard te lopen of cardio te trainen in de sportschool. De afspraak met het gezin is zoveel mogelijk ‘s ochtends vroeg of wat later op de avond trainen, zodat dit niet ten koste gaat van ‘de gezinsuren’. Een paar maanden voor de wedstrijd ga ik het langzaam verder opbouwen, door onder andere met een verzwaarde rugzak te gaan hardlopen”, aldus Olivier.

Aanstaande februari doet de Amstelvener mee aan de Yukon Arctic Ultra in Canada. Dit is de werelds koudste en zwaarste ultrarace, waar Olivier 100 of 300 mijl (160 of 482 km) zal gaan afleggen. Het is een speciale zelfvoorzienende ultrarun, waar de lopers de gehele race op zichzelf zijn aangewezen. De atleten moeten dan ook eerst bewijzen dat ze de juiste ervaring bezitten om mee te mogen doen aan dit extreme evenement.