Als de hopen puin nog nasmeulen, wordt in Bovenkerk al gesproken over een mogelijke herbouw van de Urbanuskerk. Het gebouw verbindt niet alleen katholieken, maar ook de verschillende lagen van de bevolking in Bovenkerk, zo blijkt al snel. Vrijwilligers steken onmiddellijk de handen uit de mouwen en inzamelingsacties schieten als paddenstoelen uit de grond. Luister nu de derde aflevering van ‘Brand in de Urbanus.’
“Die kerk, zijn we die avond achtergekomen, die is niet van de katholieken, die is van de gemeenschap.” Het zijn de woorden van Bovenkerker Chris van den Helder. Verbouwereerd kijkt hij op de avond van 15 september 2018 toe hoe de Urbanuskerk in no time wordt verwoest.
Toch valt hem direct iets op. “Er hing iets van saamhorigheid”, herinnert Chris zich. Ook pastoor Eugène Jongerden ziet dit. Hij legt uit waarom mensen zo gehecht zijn aan de kerk. “Voor zowel jong als oud is het een bekend en karakteristiek gebouw. […] Maar als je gelovig bent, kom je ook in het gebouw en heb je daar lief en leed gedeeld met elkaar.”
In aflevering 1 Vlammenzee beleef je de brand door de ogen van verschillende betrokkenen. Aflevering 2 Verhit gaat over de schuldvraag en de impact die het gedrag van het publiek op de brandweer had. Je beluistert ze hier. De podcast Brand in de Urbanuskerk is tot stand gekomen met een bijdrage van de Mediaraad Amstelveen.
Wanneer uiteindelijk alle seinen voor de herbouw op groen staan, besluit Chris ook een actie op poten te zetten. Hij stapt naar chocoladegigant Martinez, waarvan het hoofdkantoor in Amstelveen zit, en haalt het bedrijf over om samen een Urbanus-chocoladereep te ontwerpen. “In eerste instantie wilden we vijfduizend repen verkopen”, vertelt hij. “We zitten nu bijna aan de vijfendertigduizend repen.”
Ook fotograaf Dolf Middelhoff wordt meegezogen in het enthousiasme om de kerk te redden. “Wij hebben een hele hechte groep van mensen die echt met ziel en zaligheid bij die kerk betrokken zijn. Dat schijnt uniek te zijn”, ziet hij zelf ook in. Zodra de eerste puinhopen worden geruimd flitst Dolfs camera dan ook volop.
Hij heeft inmiddels duizenden foto’s gemaakt. “Ik wilde dat dit herbouwproces volledig zou worden gedocumenteerd. We zien soms met lede ogen dat je ergens komt waar helemaal geen informatie is over de geschiedenis van een gebouw”, legt hij uit