Column: Gloria in excelsis Urbanus

Rond 17.00 uur reed ik weg bij ons bedrijf, vanuit de kinderfeestjesdrukte zo de relatieve ‘rust’ van de Noorddammerlaan op. Om circa 18.30 uur belde ik mijn zoon waar hij bleef. Hij was bijna klaar, maar vroeg mij boven op ons huis te gaan staan om te kijken of ik rook zag. Hij hoorde namelijk veel sirenes aankomen. Een grote rookpluim, maar ik kon niet zien waar het exact vandaan kwam, het hoofdkantoor van de KLM stond hinderlijk in de weg. Twee minuten later stuurde hij het eerste filmpje. De rest is geschiedenis die Amstelveen voor even op de wereldkaart wist te zetten. Totdat Anneke Gronloh ons ontviel dan, toen was het nieuws gewoon weer van ons.

Zoals volgers van deze rubriek ooit gelezen hebben, is de Urbanus mij dierbaar en heb ik het aangezicht vanuit de boskant aangeduid als ‘misschien wel de mooiste plek van Amstelveen.’

De volgende dag weer aan het werk in ons bedrijf aan de Noorddammerlaan. Ik mocht gelukkig nog net doorrijden tot aan de werkplek. De weg was afgezet en in de bocht voor de kerk zag het letterlijk zwart van de mensen. De dramatische beelden van het hevig brandend en rokende neogotische gebouw hadden een aanzuigende werk gehad.

De hele dag was het een komen en gaan van Bovenkerkers, Amstelveners, Nederlanders en buitenlanders (ik hoorde Duits, Frans, Engels en Russisch).

De plaatselijke politiek was er ook. En zo traag als de brandbestrijding op gang leek te komen, zo snel kwam er een stroom van verhalen over hinderlijke omstanders, verwijten, crowdfundacties en andere aannames op gang. Zo zou de brandkraan overwoekerd zijn, zakte de dompelpompen in de modder van de Poel weg en was de persoon die die kranen door heel Amstelveen onderhield en in kaart bracht, wegbezuinigd volgens iemand op Facebook.

Al in de avond werden de buren van de kerk bijgepraat. De toren stond er nog sterk bij en – godzijdank- hij bleek goed verzekerd.

Dat er daarna crowdfundingacties worden opgezet snap ik. Het is het gevoel dat je in zo’n situatie graag iets goed wil doen. Of het nodig is, is een tweede. Oproepen om de brandweer te steunen zijn natuurlijk altijd welkom. Het is een zwaar beroep, in extreme omstandigheden en overmatige bemoeizucht van overheden. De plaatselijke politiek riep om het hardst dat de kerk zeker weer opgebouwd zal worden. Dat voelt dan toch een beetje als een sigaar uit eigen doos. Dat zal ook gebeuren, waarom zou hij anders verzekerd zijn bij de grootste verzekeraar van (oude) kerken in Nederland. Als het goed is, hoeft er geen gemeentegeld bij.

Interessant ook was de loco-burgermeester die op zondagmorgen op de landelijke radio zei dat er een onafhankelijk onderzoek zou volgen naar het blussen van deze brand. Wie weet blijkt er dan inderdaad te veel bezuinigd te zijn op de brandweer door het college, en wat gebeurt er dan? Zo’n onderzoek lijkt mij een mooie klus voor Ed Nijpels.

Uiteindelijk lees ik ook dat de kerk het hart van Amstelveen zou zijn en wordt hem zelfs menselijke trekken toegedicht. Als dat zo was, waarom zaten er dan toch zo weinig Amstelveners bij de wekelijkse dienst? Neemt niet weg dat ik blij was te horen dat de gepensioneerde architect van de restauratie, het herstel op zich wil nemen. Want als icoon en real-life ansichtkaart zal ik blijven zeggen dat het misschien wel de mooiste plek is van Amstelveen.

[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jon-patrick Terleth
[/efspanel-header]
[efspanel-content]

Jon is geboren op de Prof. Lorentzlaan maar dat bleek geen garantie voor een universitaire studie. Opgegroeid aan de Amsterdamseweg is hij uiteindelijk gestrand in de Patrimoniumbuurt. Nu is hij vader van vier kinderen en getrouwd met een meisje van het schildersbedrijf van 300 meter verderop.
Nee, avontuurlijk is hij niet. Hij heeft gewerkt voor o.a. Intermediair, Elseviers Nursing, Donald Duck & VTWonen. Maar sinds 2005 is hij de (mede-)bedenker en eigenaar van Spokk, de lasergame voor kinderen, misschien wel de grootste publiekstrekker per vierkante meter van Amstelveen.

[/efspanel-content]
[/efspanel]