“Vroeger gingen we allemaal veel socialer en persoonlijker met elkaar om en was de wederzijdse interesse veel groter. We hadden lange en goede gesprekken met elkaar en ook staken we zo nu en dan ons hoofd boven de schutting om een praatje te maken met de buren. Vandaag de dag zit iedereen maar aan dat stomme mobieltje te freubelen, waardoor het lijkt alsof de mensen om hen heen niet meer voor ze bestaan.â€
Dit zou zomaar een uitspraak van mijn oude vader kunnen zijn (wat het overigens niet is). Maar iedereen heeft wel iemand in zijn of haar omgeving die dit gezegd zou kunnen hebben. Misschien is het een quasi-sentimentele mijmering naar lang vervlogen tijden, misschien is het een constatering dat onze sociale omgang inderdaad erg veranderd is. Misschien is het wel allebei.
Toegegeven, dat te pas en te onpas freubelen aan dat mobieltje zou best wel wat minder kunnen. En met het excuus ‘het is werk schat’, komt ook deze 24/7 online-junkie niet altijd meer mee weg thuis. Simpelweg omdat ze al lang weet dat het ‘het-is-werk-excuus’, eigenlijk een ‘hoeveel-staat-Ajax-smoes’ is.
Maar als je dat mobieltje-gefreubel van die persoon naast je echt een probleem vindt, dan heb ik wellicht een interessante oplossing voor je. Stel op zo’n moment de mobiel-freubelaar eens deze hele simpele vraag: “Wat ben je aan het doen?â€
Stap vervolgens over de eerste schrikreactie van de mobiel-freubelaar heen en vraag vooral stevig door na het eerste ‘niks…’ antwoord. Want door jouw stevig doorvragen, zou het wel eens een heel interessant gesprek kunnen worden.
Als je dat namelijk bij mij zou doen, dan zou ik je mee laten kijken op mijn smartphone (als- ie tenminste niet in de fik staat) en je laten zien wat er allemaal in mijn digitale wereld gebeurt.
Via Whatsapp laat ik je dan de foto’s van het schoolreisje van onze zoon zien (waar ik helaas niet bij kon zijn). Of die ontzettende grappige video’s die zo nu en dan worden gestuurd door mijn zwager (die ik maar een paar keer per jaar zie). Op Facebook laat ik je de familiekiekjes zien van mijn oud-collega’s (die al lang geleden naar Japan zijn teruggekeerd) of die leuke updates van die vriendin die alweer jaren woonachtig is in Zuid-Frankrijk (wat niet onze vakantiebestemming is). Via Facebook nodig ik je dan ook nog even uit voor een evenement (waar we anders nooit vanaf hadden geweten) en via Messenger laat ik je mijn verstuurde verjaardagfelicitaties zien (naar mensen die bij ons thuis niet op de kalender staan).
Daarna neem ik je mee naar een digitale Amstelveense kroeg waar jij waarschijnlijk nog nooit een biertje hebt gedronken: Twitter. Twitter is een soort online-Abina waar je allerlei aardige mensen kunt treffen die hun verhaal van de dag of de laatste nieuwtjes uit ons dorp met je delen. Zo doet @GeorgopoulouP verslag van onze gemeenteraad (helaas niet lang meer, ze gaat wat anders doen), verbindt onze burgermoeder @mirjamvantveld alle Amstelveners en brengt @RTVAmstelveen je op de hoogte van het allerlaatste nieuws. Op Twitter is er voor elke interesse een gesprekspartner en kun je met iedereen het gesprek aangaan. En indien nodig kun je via Twitter de Amstelveense vrijwilligers mobiliseren, die er dan voor zorgen dat onze kinderen alsnog de Avondvierdaagse kunnen lopen. (Bedankt voor jullie inzet en retweets!)
Inderdaad, onze sociale omgang is veranderd. Heel erg veranderd zelfs. Maar wat de een beschouwt als in zichzelf gekeerd mobieltje-gefreubel, beschouwt de ander als een manier om in contact te blijven met oude bekenden, nieuwe mensen te ontmoeten en betrokken te worden bij allerlei sociale en maatschappelijke gebeurtenissen, waar ze op dat moment zelf niet bij kunnen zijn.
Nou begrijp ik heel goed dat onze sociale omgang uit veel meer bestaat dan Social Media alleen. En ik begrijp ook heel goed dat jij je af en toe kan irriteren aan het ikke-ikke-gedrag van sommige mensen op Social Media. Het blijft toch opmerkelijk en tegenstrijdig dat sommige mensen 12 keer het woord ‘ik’ gebruiken op een Media platform dat ‘Social’ als toevoeging heeft.
Naar mijn idee komt dit niet zozeer door Social Media of door ons mobieltje, maar eerder door deze mensen zelf. Want in die goede oude tijd staken deze mensen namelijk ook ongevraagd hun hoofd boven de schutting om jou deelgenoot te maken van hun op zichzelf gerichte geneuzel. Hoe heerlijk zou het zijn geweest als er toen ook een ‘unfollow’ knop zou hebben bestaan…
[efspanel style=”callout” type=””]
[efspanel-header]
Jeroen Franken
[/efspanel-header]
[efspanel-content]
Jeroen Franken (1969) noemt zichzelf een ‘die-hard Amstelvener van de 4e generatie’. Hij groeide op in de Oude Karselaan, doorliep het Amstelhoven en het KKC, is actief bij lokaal maatschappelijke initiatieven en woont samen met Natasha en hun zoon Bobby in de Westwijk.
Met zijn bedrijf Blue Fish helpt hij bedrijven en organisaties bij de inzet van Social Media en is hij actief lid van de Ondernemersvereniging Amstelveen. Bij voorkeur spreekt, traint, schrijft en blogt hij over social media, LinkedIn en ondernemen, maar voor RTVA schrijft hij ook graag over ‘zijn’ Amstelveen.
(follow via @BlueFishConsult & info via DeLinkedinExpert.nl)
[/efspanel-content]
[/efspanel]