Ken je ze? De controlfreaks bij de kassa van de supermarkt? Nou behoor ik zelf ook tot het soort dat een vast patroon heeft bij de kassa. Eerst de zwaardere artikelen op de band leggen en dan de lichtere en liefst zo gestructureerd mogelijk.
Zware dingen onder in de tas en de lichtere erbovenop. Niet zo heel gek, anders is de chips geplet en zijn de bananen al bruin voordat ze op de fruitschaal liggen.
Eerst ging ik niet eens zo gestructureerd te werk bij de kassa, maar sinds ik ook boodschappen doe bij de Lidl werd ik min of meer gedwongen een zorgvuldige structuur toe te passen.
Dit alles komt door het zeer korte stuk achter de kassa. Hierdoor moet je meteen alle boodschappen zo snel mogelijk weer weg werken anders wordt het een puinhoop. Of je stopt alles weer in de kar of, voor de controlfreaks onder ons, meteen in de tas. Snelheid is hiermee dan ook een must voor elke bezoeker.
En hier begint mijn fascinatie. Er zijn mensen waar helemaal geen structuur inzit bij het inpakken van de boodschappen of mensen die helemaal geen haast hebben. Bij beide kun je dit herkennen aan het tactisch met de ogen rollen van de kassamedewerker.
Er zijn echter uitzonderingen op deze regel. Sommige kassamedewerkers hebben een prestigieuze strategie in het opstapelen van boodschappen tot een stabiele toren.
Dat is de kassa waar ik in de rij ga staan. Anderzijds sluit ik aan in de rij waar mensen wel structuur hebben, snel zijn, weinig boodschappen hebben of met z’n 2-en zijn.
In ieder geval niet achter iemand gaan staan die zijn hele Facebook-account nog aan het doorscrollen is met 1 hand en met de andere hand ongeïnteresseerd boodschappen op de band plaatst met een snelheid van Stoffel de schildpad.
Mijn scanmoment begint al bij binnenkomst. Doordat ze bij de Lidl op de Amsterdamseweg nu een bakkerij hebben, begint daar de eerste opstopping al. Terecht, want ze bakken hier prima stokbrood en luxe broodjes.
Je pikt de ongestructureerde winkelaars er zo uit, want die;
1. rijden willekeurig en langzaam tegen de stroom in
2. zetten altijd hun kar voor de deur van de koelcel waar jij moet zijn
3. zijn zo gehecht aan hun kar dat deze altijd dichtbij hen (lees; in de weg) staat
4. staan altijd midden in een gangpad stil
Zie ik deze mensen later terug bij de kassa, dan ga ik vooral niet in dezelfde rij staan.
Laatst stond ik bij een “pinkassaâ€. Ik had de instructies van het prachtige omroepsysteem van de Lidl opgevolgd. Geachte klant; kassa 4 gaat voor u open. Dit is een pinkassa. Mijn voorganger, een Spaanse bezoeker, had uiteraard de hele oproep gemist. Hij was waarschijnlijk blij verrast dat er net een kassa open ging toen hij aan kwam rijden met zijn boodschappenkar bij kassa 4.
Ik volgde en begon na Juan mijn boodschappen op de band te plaatsen. Voordat ik de mijn laatste boodschap, de bananen, op de band legde zag ik het al. Juan pakte 20 euro uit zijn portefeuille. Ojee dacht ik, toch weer de verkeerde rij gekozen Eva!
Beleefd legde de kassamedewerkster uit dat hij niet met cash kon betalen, maar dat hij zijn boodschappen wel even mee mocht nemen naar kassa 1 om het daar af te rekenen.
Zeer klantvriendelijk en petje af voor het geduld, maar Juan hield het voor gezien.
Hij vertrok en liet zijn boodschappen onbetaald achter bij de kassa, bang dat er nog meer kostbare minuten van zijn siësta af zouden gaan.
Tot slot moet ik toegeven dat al mijn structuur vervalt in een supermarkt in het buitenland. De fascinatie voor al het buitenlandse verkoopwaar doet mijn ongeduld en structuur als sneeuw voor de zon verdwijnen. Zonder meer ben ik dan degene die in een willekeurig slakkenspoor trek tijdens het in de weg lopen van de reguliere bezoekers.
Eva van Spanje
Illustratie: Jan Haak