“Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben er klaar mee! Helemaal klaar mee. Met de ellende, de negativiteit, het somberen en het wantrouwen. Ik ben het zat!” Burgemeester Mirjam van ’t Veld was duidelijk tijdens haar nieuwjaarstoespraak die ze maandagavond 2 januari hield tijdens de traditionele en drukbezochte gemeentelijke nieuwjaarsreceptie.
“Dus laten we in 2017 eens wat vaker mensen bedanken voor hun inzet in plaats van mopperen én het vergrootglas plaatsen over elk foutje,” waren woorden die bij de bezoekers veel lof oogstten. Ze ontvouwde de term micro-vertrouwen en zou dat in 2017 graag terugzien in Amstelveen. De burgemeester riep op om via social media de zogenoemde hashtag #mensenmakenamstelveen te gebruiken. Enkele uren later waren deze woorden ’trending’.
De gehele toespraak van de burgemeester:
Dames en heren,
lieve mensen!
Wat fijn u hier allemaal te treffen! Veel van u kende ik al van eerdere formele of informele ontmoetingen, omdat wij met elkaar samenwerken, omdat wij elkaar tijdens een wijk- of bedrijfsbezoek hebben gesproken, misschien bij een van de vele culturele of sportieve evenementen in onze prachtige gemeente hebben gezien. Maar ik heb vanavond ook veel mensen uitgenodigd en ontmoet die ik nog niet kende. Leuk kennis gemaakt te hebben. Wat fijn dat u hier naar het huis van de gemeente bent gekomen, ook uw huis, waar u welkom bent.
Wie van u heeft vorige week naar het jaaroverzicht 2016 gekeken? Wat heeft 2016 ons gebracht? Aanslagen, onrust, oorlog en geweld. Natuurrampen, honger, kindersterfte en ziektes. Faillissementen, burenruzies, ontevredenheid en boosheid. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben er klaar mee! Helemaal klaar mee. Met de ellende, de negativiteit, het somberen en het wantrouwen. Ik ben het zat! Nee, ik kijk niet weg van de ellende in de wereld. Maar ik staar mij er niet blind op. De toekomst hebben we, vind ik, ook zelf in de hand. Hoe groter je iets maakt, hoe ongrijpbaarder het is. Hoe groter, hoe meer het drukt op je schouders. Het maakt je klein. Maar hoe kleiner je iets maakt, hoe meer het in je hand past. Ik geloof persoonlijk erg in het kleine gebaar, in het kleine maar waardevolle verschil.
Ik zocht laatst naar een naam, hoe zal ik het eens noemen. Wat vindt u van de term “micro-vertrouwenâ€? Kunt u zich er iets bij voorstellen? Denk daarbij aan een praatje maken, gewoon een praatje maken. Terloops misschien, maar vanuit het hart. Niet in alle haast aan elkaar voorbijlopen. De buschauffeur, de kassajuffrouw, de postbode, de toevallige voorbijganger, gewoon oprecht vriendelijk zijn. Even goedendag zeggen, de deur openhouden, de tijd nemen, iets oprapen dat is gevallen, glimlachen. Elkaar zien en erkennen. En wat zo mooi is: wij kunnen het allemaal. U ook, en u, en u daar achter ook.
Elke dag, elk moment, in elke situatie. Zo moeilijk is het niet. Je hart laten spreken. “Micro-vertrouwen†geven. Als we daar eens mee beginnen, dat u voelt, dat ik voel, dat wij voelen, dat wij erbij horen, gewaardeerd worden, dan kan vertrouwen groeien. Meer vertrouwen, meer optimisme, meer hoop.
Ik heb het voorrecht om overal en met iedereen in gesprek te komen. Ik mag met mensen blijdschap vieren en verdriet delen. Ik zie mensen op hun vrolijkste moment als ze iets groots hebben bereikt, bij een jubileum, een huwelijk, een overwinning. En ook in moeilijke omstandigheden bij verlies, verdriet, ziekte. Ontmoet mensen soms op het dieptepunt van hun leven. Als ze zijn overvallen, hun huis in vlammen is opgegaan of als vluchteling alles achter hebben gelaten. En wat ik dan zie? Dat is de kracht van mensen. In hun blik. In hun hart. Die kracht zit van binnen. Je hoeft die alleen willen zien, even de tijd nemen, een beetje aandacht. En wat zo wonderlijk is: aandacht is als een spiegel. Wat je laat zien, krijg je terug. Geef je aandacht, krijg je aandacht. Geef je kracht, krijg je kracht. Ik zie dagelijks hoe beperkingen worden omgezet in kansen, hoe pijn wordt omgezet in hoop. Het is mijn inspiratiebron, de verrijking van mijn leven.
Er is helemaal geen reden dus om te somberen, cynisch te zijn en te klagen. Waarom zou je negatief zijn? Je wordt er alleen maar zuur en treurig van. Waarom niet gewoon positief zijn? Open je blik en zie de hoop, zie het vertrouwen, klein en dierbaar in het begin, maar het groeit, het wortelt en het omarmt. Je bent niet alleen.
Dat is mijn droom voor ons Amstelveen. Onze gemeenschap, waarin mensen opstaan en vragen: wat kan ik bijdragen? Aan wie kan ik mijn “micro-vertrouwen†geven? Uw achtergrond, sexe, religie, geaardheid of beperking maakt niet uit. Ieder mens, zoals u hier ook vanavond aanwezig bent, bezit unieke kwaliteiten en talenten. Talenten die u kunt inzetten in uw straat, buurt, vereniging of club. U geeft Amstelveen kleur, energie en hoop. U allemaal. En wees gerust! Wij doen het niet met 90.000 eenlingen. Wij doen ieder ons deel en ook samen. Mijn droom is een gemeenschap waarin mensen tegen elkaar zeggen: ‘Hier ben ik! Ik zie je! Ik draag bij!’
Lieve mensen!
Komt u wel eens in de bus? In de bus geven stickers aan welke plaatsen bestemd zijn voor mensen die slecht ter been zijn of zwanger. Het zijn er meestal vier, exact aangegeven. Het is een voorschrift, de overheid kan het opleggen en handhaven. Mij spreekt meer aan:”Wilt u zitten? Ik kan staan!” Die stickers vind je niet meer in de bus. Het gold voor alle plaatsen, voor alle mensen, de verantwoordelijkheid lag bij ons allemaal. Het was aan ons om af te wegen hoe belangrijk ons comfort was en wat de ander nodig had. Het was geen voorschrift, maar een aansporing. Om zelf de keuze te maken.
Ik sta voor een overheid die aanspoort. Niet vanuit de regels, maar vanuit een beroep op de eigen verantwoordelijkheid, eigen keuze en het verbindend vermogen in ons allen.
Er is veel, heel veel in onze gemeente om trots op te zijn, om dankbaar voor te zijn. Beseffen we nog wel dat het allemaal niet vanzelfsprekend is? Dat we dankbaar en blij moeten zijn met de inzet van hulpdiensten als brandweer en politie. Met al die professionals die zorgen voor onze kinderen zoals leraren. Met iedereen in de zorg die voor ons klaar staat als we ziek zijn of zorg nodig hebben. Met al die ondernemers en winkeliers die zorgen dat wij in onze levensbehoeften kunnen voorzien. Met al die mensen die zorgen dat we van A naar B komen, zoals de buschauffeurs en trambestuurders, maar ook de mensen van het wegonderhoud. En wat dacht u van al die medewerkers die onze groene omgeving onderhouden en koesteren. De medewerkers die de straten schoonhouden en ons afval ophalen. De mensen die onze sportverenigingen laten bloeien. Al die mensen die verantwoordelijkheid nemen en dragen in besturen. En wat te denken van al die vrijwilligers die zich elke dag weer inzetten en Amstelveen extra kleur geven. Iedereen die op zijn eigen wijze een bijdrage levert. Dus laten we in 2017 eens wat vaker mensen bedanken voor hun inzet in plaats van mopperen én het vergrootglas plaatsen over elk foutje.
Kijk eens om u heen. U heeft hier vanavond veel bekenden ontmoet, collega’s, kennissen, van vroeger misschien. U heeft ook mensen gegroet die u nog niet kende. Misschien is vanavond dus het begin van iets nieuws, een nieuwe ontmoeting, een nieuwe samenwerking. Wat een verscheidenheid aan mensen, wat een talent, een wereld aan kansen. Dat is het Amstelveen waar ik van houd. Amstelveen waarin iedereen meedoet. Waarin mensen bereid zijn om te denken en te voelen vanuit elkaars perspectief. Waarin wij ons verplaatsen in elkaars hoop en angst. Mensen maken Amstelveen. U, ik, wij. Leer zoveel mogelijk mensen kennen, vanavond en vanaf morgen.
En laten we vanavond een foto te maken waar wij allemaal op staan als aandenken aan dit nieuwe begin? Wij geven de foto de titel “Mensen maken Amstelveenâ€. En voor de twitteraars, maak straks een foto van een nieuwe ontmoeting en plaats deze op Twitter #mensenmakenAmstelveen.
Ik ben ook heel benieuwd naar uw ideeën over hoe we meer micro-vertrouwen kunnen realiseren.
Daarom nodig ik u uit dit te delen via het e-mailadres, mensenmakenamstelveen@amstelveen.nl. Hier kunt u het hele jaar al uw dromen en suggesties voor een Amstelveen waar iedereen telt naar toe sturen. Of kom eens kort iets toelichten op het nieuwe luisteruur waarmee ik start deze maand. Laten we samen kijken hoe we een verandering teweeg kunnen brengen.
Ik wens u, namens de raad, het college en de medewerkers, een mooi en gezond nieuw jaar toe. 2017: het begint met “micro-vertrouwenâ€, het begint bij jezelf.